2014 was een jaar om nooit meer te vergeten. Een jaar waar ik met nieuwjaar me voornam om er een tof jaar van te maken eentje dat vooral in het teken van plezier zou staan. Wat meer genieten van het leven en mezelf wat minder wegcijferen. Maar het jaar was nog maar pas begonnen en ik kreeg de koudste en pijnlijkste douche ooit. Mijn man wou scheiden en verliet me tijdens de zwaarste periode van mijn leven net toen mijn moeder in het ziekenhuis voor haar leven vocht! Ik heb zeer diep gezeten en heel veel boeken gelezen om mijn pijn te verlichten, om mijn leven wat draaglijker te maken en om de echtscheiding te kunnen verwerken. Ik ben mezelf vaak tegengekomen en heb leren anders denken, vooral positiever. Ik heb geleerd dat we altijd een keuze hebben en dat het nooit te laat is om te zijn wie we altijd al hebben willen zijn.
Weet dat alles met een reden op je pad komt en meestal om je een belangrijke les te leren. Zodra de les geleerd is, verdwijnt het weer, dat kan een relatie, een vriendschap, een huisdier of nog iets anders zijn. Ik heb me vaak afgevraagd waarom bepaalde dingen me het zo moeilijk bleven maken.
Een gescheiden moeder met een puberende zoon en een dementerende moeder die de ene hindernis na de andere voorgeschoteld bleef krijgen. Welke les had ik toch te leren, waarom werd het mij zo moeilijk gemaakt? Het ene vuurtje was nog maar net geblust of het ander ontstond al. De moeilijkheden met mijn moeder en zoon die waren er omdat ik een belangrijke les had te leren, de les van loslaten! Ik was die moeder die graag alles onder controle had en graag van alles op de hoogte was. Die overbezorgd was en vreesde dat er iets ergs met haar dierbaren zou gebeuren wanneer ze hen zou loslaten. Ik leefde hun leven en niet meer het mijne doordat ik constant met hun bezig was in plaats van met mezelf. Ik heb hen leren loslaten aanvankelijk met veel angst in mijn schoenen en soms met gepieker maar ik heb mijn eigen goede raad opgevolgd en het losgelaten. Wat een vrijheid! Eén van de gelukkigste momenten in je leven is wanneer je de moed vindt om los te laten wat je niet kunt veranderen!
Soms word ik door een bepaald liedje weer aan vroeger en aan mijn huwelijk herinnerd. Dan krijg ik een krop in de keel omdat ik dan meestal aan de mooie momenten moet denken en die maken mij weemoedig omdat die momenten voorbij zijn en het zo mooi had kunnen zijn. Dan denk ik waarom is ons huwelijk zo moeten eindigen?
Ik had nooit durven denken toen ik aan het boek begon, toen nog vol verdriet en ja ook vol boosheid, dat het boek zo positief zou eindigen. Ik had nooit gedacht dat ik alle verdriet van me zou afschrijven en dat ik daardoor heel veel boeken zou lezen. En dat ik door al die boeken ook wijzer zou worden, als mens zou groeien en daardoor dan weer al wat ik gelezen had met de wereld zou kunnen delen. Dat ik door mijn pijn te genezen, zou leren anderen te helpen.
Ja, loslaten was de grootste en hardste les die ik te leren had na mijn scheiding. De scheiding die mij zo veel verdriet en pijn gebracht heeft en toch enkele jaren geduurd heeft voor ik het helemaal kon loslaten.
