Het UFO-vraagstuk, dat al zo’n 70 jaar in de doofpot steekt, is sinds 2017 aan een enorme omwenteling onderworpen. Plots hebben Amerikaanse militairen, intelligence agenten en congresleden het over UFO’s! Als we het over een ‘maatschappelijk bewustzijn’ hebben, dat nog steeds denkt dat UFO’s verzinsels van fantasten zijn, dan wordt deze door huidige Amerikaanse persberichten, omtrent officiële UFO-onderzoeksorganen, enorm getriggerd tot zelfs helemaal onderuitgehaald. Er is verwarring omdat er ineens in Amerika officiële standpunten worden ingenomen en er informatie rond UFO’s wordt vrijgegeven. Plotseling zijn UFO’s dus geen faits divers meer waar alleen zogenaamde ‘ufo-gekkies’ met aluhoedjes op over praten, maar wat moeten we er nu mee?
UFO’s zijn wereldwijd serious business geworden! Alleen noemen ze die nu anders. De term UFO (unidentified flying object) maakte plaats voor de nu officiële term UAP (unidentified aerial phenomena). We gaan dus van een ongeïdentificeerd vliegend voorwerp naar een ongeïdentificeerd verschijnsel in de lucht. Om verwarring te vermijden blijven we vanwege de historische inhoud van dit boek bij het oudere acroniem ‘UFO’. Het is uiteraard van belang te weten dat officiële instanties deze verouderde term niet langer meer gebruiken. Hoe vreemd deze switch in duiding van het UFO-gegeven op het eerste gezicht mag wezen,toch zit er volgens internationale UAP-experts (ufologen en ex-functionarissen gemoeid met het UAP-dossier) vanuit officiële instanties en agentschappen een niet onbelangrijke strategie achter.
Toch kunnen we vrijwel makkelijk begrijpen waarom. Het UFO-landschap was voor de eerste officiële bekendmaking in 2017 bezaaid met heel wat onduidelijkheden en zelfs tegenstrijdigheden. Zo hadden we onverklaarbaarheden (onbegrijpelijke paranormale situaties), het spel van desinformatie (bewust geplaatste desinformatie in de reguliere pers en media om mensen te misleiden of weg te houden van het UFO-dossier), het achterwege blijven van informatie van officiële instanties (er bestond geen officiële woordvoering), schimmige klokkenluiders (mensen die naar voor kwamen met UFO-bewijzen maar waarvan geen bronnen of verder houvast voor te vinden was), UFO-cultgroepen (nepreligies en communities met verdienmodellen die erop los fantaseerden voor eigen gewin), Hollywood alien-invasion scenario’s (films die een vertekend beeld brengen van het UFO-vraagstuk), talloze meningen en speculaties uit diverse hoeken die niet consistent zijn, en de eeuwige strijd tussen believers – mensen die het UFO-fenomeen serieus nemen en pleiten voor beter onderzoek – en debunkers, mensen die alles omtrent UFO’s direct weerleggen en het als onzin afschrijven. Kortom een onoverzichtelijk moeras met verraderlijke gebieden waar je bij onoplettendheid makkelijk helemaal in wegzinkt.
Daarbovenop kwam ook nog de stigmatisering door de mondiale reguliere pers van het menselijk bewustzijn. Elke UFO-waarnemer, getraind of niet, die de geringste poging ondernam om over zijn of haar UFO-ervaring te praten, werd genadeloos belachelijk of systematisch monddood gemaakt. Na de ononderbroken persberichten, gelanceerd via diverse officiële instanties (2017-2023) tot de dag van vandaag, kwam daar eindelijk verandering in. UFO’s werden UAP’s, onbekende voertuigen vliegen door ons luchtruim, en plotseling bestaan ze! Nu moet de wereld een paar jaar UFO-historie inhalen. De officiële strategie lijkt een dripfeeding-techniek te zijn; mondjesmaat informatie de wereld insturen, om verder het UFO-embargo en zijn stigmatisering binnen onze samenleving geleidelijk aan te gaan afbouwen. Zo monden we uit in een soort ‘twilight zone’ van twee UFO-werelden binnen de samenleving, waarbij we nu al kunnen zien dat er straks maar één zal overblijven.
Op dit ogenblik heeft het UFO-narratief twee verhaallijnen lopen in de samenleving. Enerzijds het oudere paradigma, waar UFO’s nog steeds ‘zogezegd’ bewezen moeten worden. Dit denkpatroon is sterk aan het afbrokkelen vanwege de huidige ‘open’ houding bij officiële Amerikaanse instanties. Anderzijds het nieuwe paradigma dat de aanzienlijke officiële onderbouwing van UFO’s via officiële kanalen in Amerika gebruikt om snel de laatste nieuwtjes en updates rond UFO’s te absorberen. Hier weten mensen dat UFO’s echt zijn, dat er onderzoek naar wordt gedaan en dat er in sommige gevallen een ‘mogelijke’ buitenaardse hypothese achter steekt. Ufologen (nu UAP-experts) weten al decennialang dat er geen bewijsvoering meer nodig is. UFO’s zijn al lang bewezen, de aantallen officiële dossiers zijn torenhoog! Het is duidelijk dat de tweede verhaallijn het dominante narratief zal worden.
We hebben er dus alle baat bij om onze samenleving te voorzien van de nodige informatie rond UFO’s en het fenomeen zo bespreekbaar en behapbaar mogelijk te maken. Niet alleen moeten UFO’s in ons bewustzijn een grotere rol innemen maar moeten we ook leren begrijpen dat er in sommige gevallen daadwerkelijk over een buitenaardse hypothese moet worden nagedacht.
Inhoudsopgave
Inleiding
1. Waarnemingen boven België | Het UFO-vraagstuk
2. Wat is de Belgische UFO-golf? | Het Belgisch UFO-dossier is uniek
3. UFO-golf incidenten | De belangrijkste UFO-meldingen
4. SOBEPS | Ufologen helpen de Belgische luchtmacht
5. De beroemde UFO-foto van Petit-Rechain | Een valse UFO-foto die echt is
6. Internationale interesse en Elio Di Rupo | De Belgische UFO-golf wordt opgemerkt
7. Experimentele militaire vliegtuigen en ARV’s |Zijn de UFO’s in de Verenigde Staten gemaakt?
8. Generaal-majoor Wilfried De Brouwer | Hoofdonderzoeker van de Belgische UFO-golf
9. Belgische scepsis en UFO-amateurisme | Wordt België volwassen inzake het UFO-onderzoek?
Wilfried de Brouwer | een bijdrage van dr.ir. Coen Vermeeren | Een sterk pleidooi voor het serieus nemen van UFO-onderzoek
Nawoord
Bart Uytterhaegen
Dankwoord
Appendix A: Termen- en afkortingenlijst
Appendix B: Literatuur
