Dit boek is het resultaat van een lange reis door de wereld van wetenschap, geschiedenis, filosofie, spirituele praktijk, theologie en religie, en van fysieke reizen door Groot-Brittannië en Ierland, het Europese vasteland, Noord-Amerika, Maleisië, India en andere delen van de wereld. Wetenschap en spirituele praktijken maken van jongs af aan deel uit van mijn leven en ik heb in veel verschillende contexten nagedacht over de relaties tussen beide. Ik ben geboren en opgegroeid in Newark-on-Trent, een marktstadje in Nottinghamshire in de Engelse Midlands. Ik had een tamelijk conventionele christelijke opvoeding. Mijn familie was Methodist en ik ging naar een Anglicaanse kostschool voor jongens.
Kort nadat A New Science of Life in 1981 in Groot-Brittannië was gepubliceerd, was ik terug in India om aan mijn veldexperimenten te werken, toen ik werd uitgenodigd om te spreken op een congres in Bombay met de titel “Ancient Wisdom and Modern Science”. Ik nam een paar dagen vrij van het oogsten van mijn gewassen en ging erheen om een lezing te geven over morfische resonantie. Terwijl ik op het congres was, ontmoette ik Jill Purce, die sprak als onderdeel van het programma over oude wijsheid. Jill had een boek geschreven genaamd The Mystical Spiral: Journey of the Soul, en ze was ook hoofdredacteur van een serie prachtige boeken over kunst en verbeelding. Jill en ik ontmoetten elkaar een paar maanden later opnieuw in India, nadat zij op retraite was geweest in de Himalaya als onderdeel van haar beoefening van Dzogchen, een vorm van Tibetaans boeddhisme, en later dat jaar ontmoetten we elkaar weer in Engeland. We trouwden in 1985 en wonen sindsdien in Hampstead, in Noord-Londen. Toen ik haar ontmoette had Jill een nieuwe manier van lesgeven in chanting ontwikkeld, waarbij ze mensen liet kennismaken met de kracht van groepschant, gebruikmakend van tradities uit vele verschillende culturen en religies. In haar workshops leerde ze, en dat doet ze nog steeds, een vorm van boventoonzang, traditioneel beoefend in Mongolië en Tuva, die hoge, fluitachtige tonen, harmonischen van de grondtoon van de zang, hoorbaar maakt. Ze laat ook zien hoe zingen krachtige bewustzijnsveranderende effecten kan hebben en hoe dat mensen in resonantie met elkaar kan brengen.
De afgelopen 35 jaar heb ik experimenteel onderzoek gedaan naar plantengroei, morfische resonantie, postduiven, honden die weten wanneer hun baasje thuiskomt, het gevoel aangestaard te worden, telepathie via de telefoon en een reeks andere onderwerpen. Van 2005-2010 was ik directeur van het Perrott-Warrick Project voor onderzoek naar onverklaarbare menselijke en dierlijke vermogens, gefinancierd door het Trinity College in Cambridge. De resultaten van dit onderzoek hebben mij ervan overtuigd dat onze geest veel verder reikt dan onze hersenen, net als die van andere dieren. Zo lijken er directe telepathische invloeden te zijn van dieren op andere dieren, van mensen op andere mensen en van mensen op dieren en dieren op mensen. Telepathische connecties komen meestal voor tussen mensen en dieren die een emotionele band hebben. Dergelijke paranormale verschijnselen zijn normaal, niet paranormaal; ze zijn natuurlijk, niet bovennatuurlijk; ze maken deel uit van de manier waarop geesten en sociale banden werken. Ze worden soms “paranormaal” genoemd omdat ze niet passen in een nauw begrip van de werkelijkheid. Maar de verschijnselen zelf kunnen wetenschappelijk worden bestudeerd en ze hebben meetbare effecten. Het gaat om interacties tussen levende organismen onderling en tussen levende organismen en hun omgeving. Op zichzelf zijn het echter geen spirituele verschijnselen.
Er is een onderscheid tussen het psychische en het spirituele domein. Fenomenen als telepathie laten zien dat geesten niet beperkt zijn tot de hersenen. Maar we staan ook open voor verbindingen met een veel groter bewustzijn, een meer dan menselijke spirituele werkelijkheid, hoe we die ook noemen. Spirituele praktijken helpen ons deze vraag voor onszelf te onderzoeken. Het werk van Jill is een van mijn inspiratiebronnen voor het schrijven van dit boek, omdat zij een manier heeft ontwikkeld om spirituele praktijken te onderwijzen die iedereen omvat die daarin geïnteresseerd is, ongeacht zijn of haar religie of niet-religie. Zoals ik ontdekte met Transcendente Meditatie en zoals ik steeds weer heb gezien met Jill’s workshops, kunnen mensen spirituele praktijken leren en beoefenen, zonder dat ze eerst hun overtuigingen of twijfels hoeven te verwoorden. Hun praktijken kunnen leiden tot een dieper begrip, maar directe ervaring komt eerst.
Dezelfde principes gelden voor alle praktijken die ik in dit boek bespreek. Ze staan allemaal open voor christenen, joden, moslims, hindoes, boeddhisten, animisten, neosjamanen, New Agers, mensen die spiritueel zijn maar niet religieus, seculiere humanisten, agnosten en atheïsten. Ik ben zelf christen, anglicaan, en ik neem deel aan deze praktijken in een christelijke setting. Maar ze worden allemaal beoefend door aanhangers van andere religies en ook door atheïsten en agnosten. Geen enkele religie, of niet-religie, heeft een monopolie op deze praktijken. Ze staan open voor iedereen.
Vele wetenschappelijke studies hebben aangetoond dat deze praktijken voordelen opleveren voor degenen die ze doen. Mensen die bijvoorbeeld dankbaar zijn, zijn gemiddeld gelukkiger dan mensen die dat niet zijn. Ik schrijf dit boek omdat ik geloof dat er in ons seculiere tijdperk een grote behoefte is om deze praktijken te herontdekken, ongeacht of men al dan niet gelovig is. Er zijn vele soorten spirituele praktijken. In dit boek bespreek ik een selectie van zeven ervan, waaraan ik zelf deelneem.
Inhoudsopgave
Voorwoord
Inleiding
Meditatie en de aard van de geest
De stroom van dankbaarheid
Opnieuw verbinden met de meer-dan-menselijke wereld
Verbind je met planten
Rituelen en de aanwezigheid van het verleden
Zingen, chanten en de kracht van muziek
Bedevaarten en heilige plaatsen
Conclusies
Dankwoord
Literatuur
