Dit boek is tot stand gekomen doordat ik de behoefte voelde te schrijven over iets wat volgens mij best wel een taboe is: de angst en aandrang om jezelf iets aan te doen. Ik heb heel veel boeken gelezen door de jaren heen, vooral boeken op het gebied van psychologie en spiritualiteit, maar ben eigenlijk nauwelijks boeken tegengekomen die dit probleem centraal stellen: jezelf schade willen berokkenen.
Omdat ik zelf vanaf mijn vroege jeugd last heb gehad van dit probleem en ik methoden heb gevonden om hier op een goede manier mee om te gaan, mezelf te bevrijden van onderdrukte emoties, wil ik het voor een grotere groep mensen openbaar maken. Doordat ik ben gaan praten met andere mensen, is het mij opgevallen hoeveel van die mensen al eens met zelfmoordgedachten hebben rondgelopen.
Een van die mensen die ik gesproken had, heeft inmiddels al zelfmoord gepleegd. Vaak is het niet eens dat mensen niet meer willen leven, maar ze willen niet meer op een bepaalde manier leven. Ze willen aan hun dagelijkse gevangenis en het gevoel in een hel te leven ontsnappen. Ik vind het diep triest dat vele mensen rondlopen met gedachten aan zelfbeschadiging, zelfvernietiging, zelfkastijding, zelfmoord, etc. Er zijn mensen die in hun armen krassen of snijden, hun huid bewust verbranden met sigarettenpeuken of benzine, die zoveel roken, drinken of drugs gebruiken dat het zelfvernietigend is, die gevaarlijke stoffen drinken, etc. Jezelf te buiten gaan aan drank, sigaretten en drugs zou je kunnen beschouwen als een heel langzame vorm van zelfmoord.
Vooral in de huidige tijd is het erg moeilijk voor de mens om een ‘normaal’, rustig leven te leiden. Er wordt van alle kanten aan ons getrokken: je moet voldoen aan de eisen van je ouders, je leraren op school en het onderwijssysteem, werkgevers, ‘de maatschappij’, etc. Het is niet vreemd dat zoveel mensen te maken krijgen met een burn-out. Door de vele eisen die aan ons gesteld worden, maar die we eigenlijk ook aan onszelf stellen, raken we opgebrand. Het wordt weer tijd voor meer rust, ontspanning, helemaal jezelf zijn, in vrede zijn, liefde en waardering voelen, vooral voor jezelf.
Ik hoop je met dit boek een beetje steun te bieden, want ik wil je laten weten dat je niet gek of vreemd bent als je jezelf in gedachten of in de praktijk soms iets aandoet. Het is alleen maar een signaal dat je iets in jezelf hebt onderdrukt, bijvoorbeeld bepaalde gedachten die je niet wilt toelaten, emoties als boosheid, ergernis en woede, gevoelens van verontwaardiging en onrechtvaardigheid, levensenergie zoals spontaniteit, enthousiasme, creativiteit, sensualiteit of seksualiteit. En die vastgezette levensenergie, die onderdrukte emoties en gedachten kun je weer losmaken, eruit laten komen, zodat ook jij weer vrijer kunt worden in je expressie.
Je bent echt niet de enige, er zijn vele mensen die zelfbeschadigende of zelfsaboterende gedachten hebben. Er wordt alleen niet veel over gesproken, want mensen zijn vaak bang om als ‘zwak’ beoordeeld te worden. Nou, ik zal je zeggen: in mijn ogen ben je helemaal niet zwak. Ten eerste kost het vaak veel kracht om je levensenergie onder de duim te houden en toch redelijk goed te kunnen blijven functioneren. En ten tweede vergt het juist lef en moed om die stap te zetten om eerlijk voor je kwetsbaarheid uit te komen. Om te durven zeggen: “Ik mag helemaal zijn wie ik ben, mét mijn probleem, en ik ben goed genoeg zoals ik ben. Ik durf uit te komen voor wat er in mij omgaat. Ik ben bereid om hulp te vragen.”
