De mensheid staat aan de vooravond van de geboorte van een nieuwe realiteit, een nieuw paradigma. Dit gaat gepaard met immense veranderingen op alle vlakken van de maatschappij en de beleving van onze realiteit. We bevinden ons op een drempel, daar waar we nog zicht hebben op de oude realiteit die achter ons ligt, maar voor ons komt met een grote snelheid een nieuwe realiteit in zicht. We voelen aan dat het oude en vertrouwde in sneltempo afbrokkelt. De fundamenten van de oude aarde worden getransformeerd. Zoals vloeiend zand dat tussen de vingers wegstroomt als je het opschept, zo verdwijnt de oude realiteit uit onze grip. Het zand dat nog overblijft in onze handpalm wordt door een nieuwe wind weggeblazen. Vasthouden heeft geen zin en vertraagt slechts het proces, want als we onze hand openen wordt het laatste beetje zand weggevaagd.
Deze wind is er een van transformatie. Deze transformatie brengt niet alleen vernieuwing, maar ook destructie van oude structuren. Alle structuren die niet resoneren met de nieuwe realiteit die eraan komt, worden vergroot in bewustzijn, onder de loep genomen om door het transformatieproces te gaan. Zowel op persoonlijk als maatschappelijk vlak, bewust en onbewust, is verandering hevig gaande. Er zijn in dit proces verschillende krachten die spelen en onze realiteit vormgeven. Als mensheid staan we midden in deze wervelwind van invloeden. In het midden van wat soms chaos lijkt, is het onze uitdaging om zin te geven aan ons leven en zo goed mogelijk door de transitie te komen. Hierbij is het van groot belang om met een wakkere blik naar de wereldgebeurtenissen te kijken. Want, als je onderscheidend gadeslaat wat er gebeurt, lijkt een keuze zich te vormen in ons blikveld.
Die keuze kunnen we terugvinden in de evolutie van de maatschappij en bepaalde tendensen die de laatste twee decennia de kop opsteken. De meeste overheden overal ter wereld lijken de keuze gemaakt te hebben om massaal voor een controlemaatschappij te gaan, dit is vooral in een stroomversnelling gekomen sinds de coronacrisis. Controle, tracking, quarantaine, enzovoort... Niets aan het toeval overlaten. Testen is het devies. Kort op de bal spelen om dat “verrekte” virus tegen te gaan. Dat er hierbij fundamentele vrijheden werden afgenomen, werd gerationaliseerd als noodzaak, om de pandemie te stoppen. De draconische reactie van de overheden in maart 2020 was duidelijk. Tijdens de eerste lockdown werd zelfs ons recht om ons vrij te bewegen op de aarde ontzegt, je mocht alleen naar buiten voor “essentiële” redenen. Nog nooit waren Westerse, zogenaamd democratische overheden tot zo’n ingrijpende beslissing overgegaan. Veel mensen hielden zich volgzaam aan de regels, want als de vertrouwde overheid tot zo’n extreme beslissing overgaat, dan moet het wel erg zijn, was de veelal onbewuste redenering. Vele maatregelen werden verkocht als zouden ze tijdelijk zijn, maar zoals we ondertussen gezien hebben, lijken die tijdelijke maatregelen een steeds permanenter karakter aan te nemen. Fundamentele wetten zijn aangepast om bij een nieuwe pandemie snel verregaande maatregelen erdoor te kunnen drukken.
De keuze om de maatschappij te laten evolueren in de richting die de overheden verkiezen met elke nieuwe beslissing die ze maken, is dit wel de juiste? Het wordt voorgesteld alsof er geen keuze is, maar zeker als een keuze lijkt te ontbreken, moeten we extra hard opletten. We moeten waakzaam zijn dat we niet het pad bewandelen dat iemand anders voor ons uitgestippeld heeft. Net zoals een controlerende ouder het levenspad van zijn kind wil uittekenen, zijn er krachten die het pad van de mensheid willen bepalen. Niet alle krachten die spelen tijdens dit transformatieproces hebben zuivere intenties. Meer nog, werkelijke transformatie kan gekaapt
worden door een surrogaat transformatie, vooral door diegenen die vanuit de oude structuren leven. Diegenen die niet willen dat de status quo veranderd. Diegenen die veel te verliezen hebben bij een nieuwe aarde. Diegenen die hun macht willen behouden en uitbreiden. Dit zijn diegenen die hun hand krampachtig vastklemmen om het zand vast te houden. Is de reactie van de overheden zo’n klemmende hand, die zijn burgers wil vastzetten en niet wil laten meegaan in de natuurlijke evolutie? Dit boek stelt van wel. Meer nog, de overheden zijn slechts instrumenten van de “tovenaar” achter de schermen. Het is die kracht achter de schermen die zijn hand vastklemt en de mensheid in zijn verstikkende grip wil houden.
Deze kracht manifesteert zich onder andere als de controlemaatregelen en alle vrijheidsbeperkingen die we ervaren hebben sinds de start van de coronacrisis en de daaropvolgende crisissen. En het zal zich ook nog meer manifesteren als transhumanisme, waar verder in dit boek ook op ingegaan wordt. De tovenaar achter de schermen is slechts een van de krachten die onze realiteit beïnvloeden. Een andere kracht is die van werkelijke transformatie, en deze kracht is uiteindelijk de hoogste kracht in het universum, waar alle andere krachten ondergeschikt aan zijn en niets anders kunnen dan te reageren op deze kracht: dat is de goddelijk kracht van transformatie, van goddelijke liefde. Dit is de goddelijke adem die door onze realiteit blaast. De wind van transformatie is de adem van God die door onze realiteit stroomt. Die ons laat voelen dat er een goddelijke bron en verbinding aanwezig is in alles wat bestaat. Durven we te voelen, durven we God te voelen, kunnen we ons laten meevoeren op adem van God, het natuurlijke proces, of willen we in de klemmende hand blijven leven? Dit is de keuze waar de mensheid voor staat. Het meevoeren op de adem van God vereist dat we het oude en vertrouwde loslaten. Angst zorgt ervoor dat we in de handgreep blijven en meer nog, de grip zal dan alleen maar beklemmender worden.
In de komende hoofdstukken gaan we dieper in op deze facetten. We maken een reis door duister en licht, maar weet dat hoezeer het duister ook alom aanwezig lijkt in de huidige maatschappij, de enige ware kracht is die van goddelijke liefde. En hoeveel het duister ook om zich heen schopt en zijn hand toe klemt, de keuze is aan ons. Ons lot is enkel in handen van onszelf door de keuzes die we maken. De goddelijke realiteit is de ultieme en enige echte realiteit en is voor zielen die niet in angst gaan, maar hun focus op licht en liefde houden, hun enige en echte lotsbestemming.
Inhoudsopgave
Inleiding
Hoofdstuk 1: De oude machtsstructuur
Hoofdstuk 2: Samenzwering
Hoofdstuk 3: Sciëntisme
Hvoofdstuk 4: Coronacrisis
Hoofdstuk 5: Virussen bestaan niet?
Hoofdstuk 6: Transhumanisme
Hoofdstuk 7: Spiritualiteit en de samenzwering
Hoofdstuk 8: Bewustzijn, goed en kwaad
Hoofdstuk 9: Frequentie oorlogen
Hoofdstuk 10: Licht aan het einde van de tunnel
