Paradigmaverschuiving is een fundamentele verandering in de basisconcepten van kennis van een systeem van theoretische, filosofische en wetenschappelijke modellen en aannames. Kenmerkend voor paradigma’s is dat we ons meestal zelfs niet meer bewust zijn van onze eigen paradigma’s: het zijn stellingen en aannames die we zo vanzelfsprekend vinden (o.a. door onderwijs) dat we ook blind zijn voor de tekortkomingen ervan. Zo blind, dat als we met onze neus er bovenop staan, we de realiteit niet (kunnen of willen) zien.
Daarom is dit boek bedoeld om een handreiking te bieden in de wereld van ‘zien is geloven’ of ‘geloven is zien’. Het is maar aan welke kant van de spiegel je staat. Vertrekpunten, denkkaders, inzichten en intuïtie dienen je om de werkelijkheid en realiteit te analyseren, interpreteren en beschrijven. Als je deze weg volgt zonder blindelings aan te nemen wat je wordt voorgeschoteld dan betreed je de kaders van ‘vrijdenken’ en word je onafhankelijk onderzoeker en werkelijk ‘vrijdenker’. Wat is de werkelijke ‘Oude Wereld’ en wat is Geomythologie (Geologie en Mythe) Oude Wereld I n de context van de archeologie en de wereldgeschiedenis omvat de term ‘Oude Wereld’ die delen van de wereld die vanaf de Bronstijd in cultureel contact stonden, wat resulteerde in de parallelle ontwikkeling van de vroege beschavingen. Het omvatte Babylonië, Mesopotamië, het Perzische plateau, het Indiase subcontinent, de Indus Vallei, China en delen van Afrika ten zuiden van de Sahara. De culturele, filosofische en religieuze ontwikkelingen leidden uiteindelijk tot het ontstaan van de historische cultuursferen: het Westen (Hellenisme, ‘klassiek’), het Nabije Oosten (Zoroastrisch en Abrahamitisch) en het Verre Oosten (Hindoeïsme, Boeddhisme, Jaïnisme, Sikhisme, Confucianisme, Taoïsme).
Maar er is nog een ‘oudere’ Oude Wereld, namelijk de wereld van voor de laatste IJstijd, 12.800 jaar geleden. Archeologen dachten dat de oudste bouwwerken en beschavingen ontstonden in het Oude Babylonië en Egypte, zo’n 8.000 tot 5.000 jaar geleden. Want hiervóór had je alleen maar ‘Jagers en Verzamelaars’. Maar met de ontdekking van Gobekli Tepe in Turkije kwam deze wetenschap op zijn kop te staan, want deze opgravingen van tempels met geavanceerde steenbewerking dateren van minstens 11.500 jaar geleden. Maar evenzo de monolithische steenbewerkingen en complexe architecturen met reusachtige bewerkte stenen waarvan sommige met een gewicht van 1,6 miljoen kilo! Hoe en waarom deze monolithen (stenen bestaand uit één stuk) werden vervaardigd en verplaatst, vaak over afstanden van honderden kilometers, is voor de Introductie wetenschap een compleet raadsel. Monolithische beelden van dioriet en graniet zijn tot in de perfectie bewerkt en glad gepolijst en hebben enorme formaten. De hardheid van deze stenen is 7-8 (op basis van de hardheidsschaal van Mohs staat diamant op 10 als hardste materiaal op Aarde). De stenen zouden bewerkt zijn met koperen werktuigen met een hardheid van 3-5 en dat is onmogelijk. Dus hebben er voor de laatste IJstijd beschavingen bestaan met geavanceerde technieken en kennis waarvan wij in het heden geen flauw benul hebben. En na de enorme catastrofe die 12.800 jaar geleden heeft plaatsgevonden zijn wij ‘mensen met geheugenverlies’.
‘De Reuzenbomen van de Oude Wereld’ laat je kennismaken met die andere wereld die steeds meer zichtbaar wordt door de introductie van moderne technologische systemen zoals Google Earth, satellietfoto’s en -metingen, drones, lidar, onderwatersonar en echo, ground penetrating radar, C14 carbondatering, ijsboringen op Groenland en Antarctica, internet etcetera, maar ook door jonge gepassioneerde wetenschappers die buiten de bestaande paden denken en verbanden leggen tussen geologie en biologie en tussen archeologie en mythologie. Mythologie Een mythologie is het geheel van verhalen en denkbeelden van een bepaalde cultuur waarin belangrijke vragen aan bod komen zoals de oorsprong van de mens, de wereld en natuurverschijnselen. Een mythologie kan in de loop van de tijd veranderen en meegroeien met veranderende omstandigheden. Ze wordt als waarheid beschouwd en is bruikbaar binnen de cultuur waarin ze functioneert, omdat mythen filosofische reflecties, normen, waarden en historische gebeurtenissen uitdrukken. Mythologie komt onder andere tot uiting in muziek, literatuur, geschiedschrijving, religie en beeldende kunst.
Geomythologie (ook wel ‘legenden van de Aarde’, ‘landschapsmythologie’, ‘mythen van observatie’, ‘natuurkennis’ genoemd) is de studie van mondelinge en schriftelijke tradities die door pre-wetenschappelijke culturen zijn gecreëerd om, vaak in poëtische of mythologische beeldspraak, geologische gebeurtenissen en verschijnselen te verklaren, zoals aardbevingen, kometen, meteorietinslagen, vulkanen, overstromingen, tsunami’s, landvorming, fossielen en natuurlijke kenmerken van het landschap. Dorothy Vitaliano, een geologe aan de Indiana University, bedacht de term geomythologie in 1968. Geomythologie duidt elk geval aan waarin kan worden aangetoond dat de oorsprong van mythen en legenden verwijzingen bevat naar geologische verschijnselen en aspecten in brede zin, met inbegrip van astronomische (kometen, verduisteringen, meteorietinslagen, enz.).
Zoals aangegeven door Vitaliano (1973) ‘zijn er in de eerste plaats twee soorten geologische folklore, namelijk die waarin een of ander geologisch kenmerk of het optreden van een of ander geologisch verschijnsel de inspiratie is geweest voor een folkloristische verklaring, en die de verknipte verklaring is van een of De Reuzenbomen~ 9~ van de Oude Wereld andere feitelijke geologische gebeurtenis, meestal een natuurramp’. Mondelinge tradities over de natuur worden vaak uitgedrukt in mythologische taal en kunnen echte en scherpzinnige natuurkennis bevatten, gebaseerd op zorgvuldige observatie van fysisch bewijsmateriaal gedurende generaties. In sommige gevallen kunnen geomythen waardevolle informatie verschaffen over vroegere aardbevingen, tsunami’s, overstromingen, inslaggebeurtenissen, fossiele ontdekkingen en andere gebeurtenissen. Geomythen omvatten volkse verklaringen van opvallende geologische kenmerken, en soms bedrieglijke of metaforische beschrijvingen van catastrofale geologische gebeurtenissen die in de oudheid werden waargenomen. In het geval van grootschalige geomorfische gebeurtenissen in het pre-menselijke verleden, zoals de vorming van bergen, kwamen waarnemingen en verbeelding samen in mythische verklaringen die millennia lang mondeling werden overgeleverd. In het geval van natuurrampen die zich nog in het levend menselijk geheugen bevinden, werden beschrijvingen generaties lang doorgegeven. Beide soorten geomythen bevatten vaak bovennatuurlijke details. Omdat de beschrijvende verhalen in mythologische taal werden uitgedrukt, waren wetenschappers en historici zich niet bewust van de werkelijke gebeurtenissen en rationele concepten die in geomythologische verhalen besloten liggen. Eén soort geomythe omvat verhalen die voortkomen uit verbeelding of populaire misvattingen, bijvoorbeeld wezens die op magische wijze in steen zijn veranderd om landvormen te verklaren. Naarmate meer onderzoek wordt gedaan in de geomythologie, komen wetenschappers en historici echter tot nauwkeurige inzichten over geologische processen. En dateerbare gebeurtenissen zoals tsunami’s, aardbevingen en vulkaanuitbarstingen blijken te zijn opgetekend door ooggetuigenverslagen, sommige van duizenden jaren geleden. Sommige mythen brachten echte informatie over echte gebeurtenissen en waarnemingen over, waardoor geologische gegevens millennia lang bewaard bleven binnen niet geletterde culturen.
Een goed gedocumenteerd voorbeeld van een dateerbare geologische gebeurtenis die in mythen is vastgelegd, is het ontstaan van Crater Lake in Oregon toen Mount Mazama instortte. De wetenschappelijke interpretatie van geologen van hoe het vulkanische cataclysme lang geleden resulteerde in Crater Lake, wordt punt voor punt herhaald in een lokale mythe over het ontstaan ervan, verteld door leden van de Klamath Indianenstam die het bijna 8.000 jaar geleden zagen gebeuren. Net zoals de mythe van Atlantis die door de Griekse filosoof Plato wordt beschreven in Timeus, komt door recente ontdekkingen steeds dichter bij de waarheid. Dit boek is het eerste deel van de reeks ‘De Oude Wereld’ met onderwerpen over de wereldgeschiedenis van vóór de laatste IJstijd 12.800 jaar geleden en gestaafd op vele onderzoeken en wetenschappelijke informatie met zoveel mogelijk beeldmateriaal om de lezer zo breed mogelijk te informeren. De in dit boek beschreven ‘natuurlijke fenomenen’ worden ook beschreven op diverse plekken in De Bijbel en andere oude overleveringen. Kom mee en laat je verrassen door de indrukken en mooie foto’s van de gigantische reuzenbomen en overblijfselen uit de werkelijke ‘Oude Wereld’.
