Christian, die achter mij stond, moet mijn beklemming hebben gevoeld, want hij boog zijn hoofd over mijn schouder en fluisterde in mijn oor: “Wat nu gaat volgen is een inwijdingsproces. Omdat er nog vele onzuivere lieden hier zijn, moet de kracht worden getoond die hen belet het komende ritueel te verstoren. Niet iedereen zal kunnen verdragen dat hij of zij wordt afgewezen. Vandaar die soldaten; zij moeten eerbied afdwingen, maar dit is een ander soort machtsvertoon dan je gewoon bent te zien, Poggio. Wat je hier waarneemt is de kracht van de Waarheid, uitgedrukt in deze Jonkvrouw met haar soldaten. In de wereld buiten Alchimios zijn de legermachten misvormde instellingen in dienst van keizers, koningen en pausen. Ze hebben hun roem te danken aan de bestaansangst van degenen die hen in leven riepen. Het zijn de verlengstukken van zelfzuchtige heersers. Zij verdedigen daarom niet de vrijheid, de liefde en de waarheid, maar juist alles wat daaraan tegengesteld is. Hier zie je het leger van de goede engelen, Poggio. En zij zullen niemand schade doen. Hun kracht is hun zuiverheid die zo sterk is, dat iedereen die hen aanvalt of wil weerstaan zichzelf kwetst.”
Ik was Christian dankbaar dat hij mij andermaal het begrip influisterde van wat er plaatsvond, want als ik de dingen hier zou veroordelen zou ook ik me moeten terugtrekken en niet bij de Bruiloft aanwezig kunnen zijn.
Terwijl Christian mij de aard van de gebeurtenissen uitlegde kwam er een hoge stellage aangerold met daaraan opgehangen een weegschaal van puur goud. Op de grond ervoor werden zeven gewichten geplaatst, drie grote en vier kleine. De gewichten werden zo neergezet dat de geharnaste soldaten, verdeeld in zeven groepen, er omheen konden staan.
De Jonkvrouw had inmiddels een troon bestegen en begon ons vanaf die hoge plaats toe te spreken:
“Allen die hier aanwezig zijn en dus de Bruiloft wensen bij te wonen, dienen voorshands van één ding doordrongen te zijn. De gang naar de Bruiloftszaal kan alleen in opperste bescheidenheid worden afgelegd. Wat hier gebeurt is volkomen nieuw voor u. Dit te beseffen en te erkennen is de voorwaarde tot deelname. Immers, wie niets afweet van kunst of wetenschap en toch voorgeeft kennis van zaken te hebben zal niet welkom zijn in het atelier van een schilder. Wanneer u zich mengt in een debat over zaken waarvan u niets afweet en toch het hoogste woord voert, zult u slechts ergernis en spot oogsten. Als u dit bruiloftsfeest wilt bijwonen zonder een uitnodiging te hebben ontvangen en doet alsof u het volste recht hebt om hier aanwezig te zijn, zult u worden weggeleid. Wanneer u de weegschaal beklimt en niet zwaar genoeg bent om de gewichten te weerstaan, zult u de Bruiloft niet kunnen bijwonen.
Bedenk dat u zelf niet bij machte bent om te bepalen of u al dan niet kunt voortgaan. Dat wat u bent, wat u in uw leven aan wijsheid en liefde hebt verzameld, maakt deel uit van uw wezen, maar is onkenbaar voor uw denken dat wikt, afweegt en beoordeelt. Veel meer bent u dan u schijnt te zijn. Hoe meer u bent, hoe zwaarder u weegt, maar niet uw gewicht aan vlees, botten en bezit wordt hier gewogen. Het gewicht dat hier telt is tegengesteld aan het gewicht waaraan buiten Alchimios waarde wordt gehecht. Daar is het de omvang van uw bezit en kennis dat telt. Daar weegt men uw schaduw en let men niet op het gewicht van uw wijsheid en liefde, uw werkelijke gehalte. Hier wordt uw vermogen tot liefhebben gewogen. Heeft het leven dit gewicht doen toenemen of bent u gewichtloos geworden, dus waardeloos? Is het wezenlijke in u verschrompeld of toegenomen? Gaat uw hart uit naar de hele Schepping en niet slechts naar de kleine kring om u heen? Houdt u van uzelf als deel van die Schepping of hebt u alleen uzelf lief als afgescheiden eenheid?
En hier wordt uw Wijsheid gewogen. Heeft het leven het gewicht van de wijsheid in u doen toenemen of bent u gewichtloos gebleven? Hoe meer kennis u heeft hoe minder wijs u bent, want uw kennis is het obstakel voor uw weten.
Er bevindt zich niets in de buitenwereld dat u kunt bezitten, want alles ontglipt u en hoe meer eigendommen u verwerft des te leger wordt het bij u van binnen, des te meer gewicht verliest u en des te hoger zal de weegschaal in uw nadeel uitslaan.
Hier op Alchimios reikt men naar binnen, vreugdevol en doelbewust, want daar, binnenin u, zult u uw naasten vinden. Mijn stem klinkt niet buiten u, zij klinkt binnenin u. Uw ogen zien mij niet buiten u, maar binnenin u. De mensen om u heen ervaart u niet buiten u, maar binnenin u. Tracht hen dan niet buiten u te bereiken, maar keer naar binnen en ontmoet hen daar en word gelijk aan hen. Pas als u dit beseft zult u daadwerkelijk één kunnen zijn. En als u mij vraagt ‘Waar blijf ík dan als ik één ben met alles en iedereen?’ dan antwoord ik dat u precies daar zult zijn waar u zichzelf vindt als één zijnde met alles en iedereen. U zult dan dat ‘ik’ zijn dat alles en iedereen ìs, u zult zijn die u bent: alles en iedereen.
Reik naar binnen, want daar vindt u wat u buiten ziet afgebeeld. U kunt geen mooi landschap bezitten, ook niet als u de eigendomsrechten verwerft en er een muur omheen plaatst, want dat landschap zal met muur en al buiten u blijven. Hoe groter uw land en hoe hoger uw muren, hoe kleiner u behuisd bent, want des te meer reikt u tevergeefs naar buiten om te kunnen bezitten wat u reeds van binnen heeft. Breek dus uw muren af, geef uw land weg, reinig uw verlangen en probeer te beseffen dat alles buiten u zich binnenin u bevindt en dat u slechts de binnenwaartsleidende wegen moet vinden om te ontdekken dat het landschap uw eigendom wordt als u erin verdwijnt. En wees niet bang dat u, uw bewustzijn als mens, zal verdwijnen in het landschap. In plaats daarvan zult u er in geboren worden, zoals de druppel die verdwijnt in de oceaan zichzelf daarmee weliswaar als druppel verliest, maar herboren wordt als de oceaan zelf. Laat het wegen thans beginnen.”
.jpg)
