Jaska de Bree
Bestaat er ook een vrije wil voor dieren en planten?
Een denkertje was ik altijd al. En bevangen door medelijden met het dieren- en plantenrijk in onze wrede mensenwereld.
De afgelopen twee jaar is dat denken over een onvoorstelbaar breed terrein alleen maar toegenomen. Die twee jaar van de coronaplandemie, die plots in februari 2022 verdween en geruisloos overging in de Oekraïnehoax en de apenpokkengekte.
Allemaal bedoeld om degenen onder ons die nog niet wakker waren, dat wil zeggen, onbewust van de slavernij waarin de mensheid door de W.E.F minions en hun malevolente buitenaardse trawanten werd gehouden, alsnog wakker te rammelen. Niet dat dat voor ieder mens per definitie zal gebeuren. Dat hangt immers af van ons zielenplan. Van wat we ons, uit vrije wil, hebben voorgenomen voordat we hier kwamen.
Het maakt ook uit of we genoeg ervaringen hebben opgedaan in de 3D dualiteit versie van de aarde. (Of elders op andere werelden.) Om door te kunnen naar 5D, het volgende spelniveau.
Allemaal ingenieus bedacht door “de albron van pure liefde” ( Neal Donald Walsh) of ” de oorspronkelijke schepper” ( Barbara Marciniak) of ” de moeder” ( Thor Han Erydion, commandant van een vloot van de Galactische Federatie van Werelden) of ” the one ” ( Marcel Messing) of ” de lieve god” ( ondergetekende).
Deze eeuwige bron van energie die alleen was, maar zichzelf wilde leren kennen. Waar referentiepunten voor nodig waren. En daartoe zichzelf expandeerde in ontelbare universa en lichtwezens. Waarvan een aantal in staat werden gesteld om zelf universa en werelden te scheppen. Inclusief de bevolking. Alles bezield. Onderdeel van die eeuwige bron. Alles. Want alles is en blijft verbonden met die oorspronkelijke schepper. Die zich constant voedt met al die ervaringen die het ten alle tijden via die ontelbare onderdelen van zichzelf ervaart.
Al die lichtwezens ontwikkelen zich door vele levens in de stof om dan uiteindelijk terug te keren naar die oerbron. Om als we dat WILLEN, als een tabula rasa, weer helemaal opnieuw te beginnen.
In de afgelopen twee jaar werd ik steeds sterker bevangen door diep medelijden met dieren en planten. Wij kozen zélf tevoren ervoor om deze cruciale periode voor de mensheid mee te maken. Edoch: waar is in deze de vrije wil van dieren en planten? Die ten behoeve van óns ontwikkelingsproces, zeker sinds de industriële revolutie, vaak een liefdeloos leven lijden en veelal aan een gruwelijk einde komen?
Die vraag neemt mij in toenemende mate in beslag. Als ik voor de zoveelste keer lees of hoor over- of voor mijn ogen dierenleed zie, van huisdieren, vee, of wild. Het maakt me woedend.
Vee dat in verstikkende containers, vaak zonder voldoende ruimte, eten en drinken over de wereldzeeën wordt vervoerd alsof het objecten zijn.
Huisdieren die uit pure egoïsme tegen de “lockdowneenzaamheid ” werden aangeschaft en na afloop van de coronahoax weer werden gedumpt. De barbecues worden momenteel weer vrolijk gevuld met gemarteld en met antibiotica volgepompt dierenvlees.
Oók door die wakkere mensen die gruwen van de kinderhandel waarin marteling en kannibalisme hoogtij vieren. De splinter in andermans oog zien maar niet de balk in het eigen oog.
“Ja zeg… dat is toch heel wat anders. Gemartelde dieren eten of kinderen?”
Is dat zo? Ieder denkend wezen, ook kinderen die in deze overgangstijd op deze grote ziel Gaya zijn, hebben ervoor GEKOZEN om een bepaalde rol te spelen. Te ervaren. Om bij te dragen aan de ascensie van de mensheid en de aarde. Als boef, slachtoffer, lafaard of held.
Maar hoe zit dat met onze flora en fauna? Kozen die ervoor? Ik weet niet veel meer dan dat ze groepszielen zouden hebben. Derhalve geen sprake van een individuele vrije wil. Dierenmisbruik dus ten behoeve van ónze zielsontwikkeling? Om te ervaren hoe dat is om een dierenmishandelaar te zijn?
En laten we het bomen- en plantenrijk niet vergeten dat al decennia wordt geteisterd door de krankzinnige weermanipulaties. Die worden verkocht als klimaatverandering.
Ik zie deze lente voor de zoveelste keer met lede ogen toe hoe weinig insecten er zijn. Nauwelijks zon. Veel harde wind. Weken van droogte en dan weer wolkbreuken. Bloesem en bloemen waaien of verregenen in no time. Fruitbomen zwiepen heen en weer met hun volle kronen. Machteloos makend. Geen bijen geen bevruchting. Geen insecten geen voer voor vogels. De natuur op aarde zit zo prachtig in elkaar maar het evenwicht wordt al zolang wreed verstoord. En dan de maar voortgaande rücksichtslose bomenkap met name in de longen van de aarde, het Amazonegebied. Ook alles in het plantenrijk heeft een ziel. Maar hebben zij net als wij ervoor kunnen kiezen om hier te zijn?
Ben ik soms een betreurenswaardige amorele afwijking op het spoor in dit, verder briljante, concept om de verveling van een eeuwig bestaan te compenseren? Door steeds nieuwe games en uitdagingen voorgeschoteld te krijgen, sterker nog, zélf uit te stippelen, alvorens ons in een baarmoeder genesteld embryo te storten? Keer op keer. Uit vrije wil.
Maar kiezen dieren en andere niet- denkende levensvormen op aarde ( en elders) ook vrijwillig voor (re)incarnatie? Voor het dualiteiten spel in 3D waarin je wisselend dader en slachtoffer kunt zijn?
De vele, en diverse, bronnen die ik raadpleegde vanaf dat ik eind 2012 op mijn 61e spiritueel ontwaakte, reppen met geen woord over de status van flora en fauna binnen het reïncarnatieconcept van de vrij wil. Als zij al aan de orde komen in de spirituele literatuur spreekt men van groepszielen. Bestaat er dan minstens een vrije wil vanuit de hele zielengroep? Zo van: hup jongens laten we met z’n allen naar die aarde gaan om die lui daar wat warmte en liefde bij te brengen. Of: om hen te laten ervaren hoe het voelt om ons te mishandelen.
Via een korte speurtocht op internet vond ik een aantal mogelijke rechtvaardigingen van door de mensheid veroorzaakt dieren en plantenleed.
https://www.spiritueelpad.org/reincarnatie/
In het hier opgevoerde theosofische concept starten wij onze stoffelijke ervaringstocht, in het door de oorspronkelijke schepper gecreëerde multiversum, als dieren of andere niet denkende levensvormen. Totdat we klaar zijn voor ” de individualisatie tot denkend mens”.
(Buitenaardse denkende levensvormen doen in dit concept kennelijk nog niet mee.)
Het zou echter betekenen dat wij als goddelijke vonk in de geestelijke wereld ervoor kiezen om als dier of plant of boom of andere niet denkende levensvorm te incarneren. Vrije wil dus. Hetgeen het droevig lot wat vele niet denkende levensvormen beschoren is, voor mij zou verklaren en aanvaardbaarder zou maken. Vanuit geestelijk ontwikkelperspectief gezien.
https://paranormaalalternatief.nl/reincarneren-van-mens-naar-dier-en-andersom/
Deze blogger vraagt zich af of mensen ook in dieren kunnen incarneren. Volgens haar kunnen dieren sowieso reïncarneren. In dit, of een vorig of volgend leven kan ons huisdier bij ons terugkeren. Bepaalde lessen zou je alleen als mens en dier samen kunnen leren.
Wat betreft het (re)incarneren van mens naar dier en andersom neigt ze ernaar om dat onwaarschijnlijk te vinden. Vanuit de aanname dat mensen zowel een bewustzijn als onderbewustzijn hebben. En dieren alleen een onderbewustzijn. Als je dan als mens naar dier incarneert zou je je volledige bewustzijn verliezen. Tenzij dieren wel een volledig bewustzijn zouden hebben, maar dat niet voor ons verstaanbaar kunnen uiten. Maar het is best mogelijk dat we zo’n leven zonder bewustzijn als waardevol ervaren voor zielsontwikkeling.
Deze gedachtegang impliceert dan ook een vrije wil.
https://www.nieuwetijdskind.com/hebben-dieren-ook-een-ziel/
Deze columniste gaat in op een lezersvraag of dieren wel een ziel hebben en ook incarneren. Omdat in haar (en mijn) optiek alles wat leeft, in de ruimste zin van het woord bezield is, zegt ze vanuit die aanname dat alles wat bezield is vrij is om de weg van incarnatie te gaan als men dat verlangt. Aha… hieruit spreekt de veronderstelling dat alles wat bezield is een vrije wil heeft. Zij ziet de ziel als een stralende zon die dicht bij de schepper is en in alle soorten van leven wil participeren om ervaring op te doen en te delen. Voor die ziel is onderscheid tussen soort en rassen minder van belang dan voor ons mensen, in ons nog beperkende denken.
Ergo: zowel dieren als planten hebben uit vrije wil voor dit leven hier gekozen.
https://truenaturetrails.com/blog/de-ziel-van-je-hond/
Volgens deze hondenliefhebber zijn honden (ik denk zelf: dieren in het algemeen)
niet voor niets in ons leven. Hij zegt voorts dat er zelden sprake is van toeval. Het ligt volgens hem “allemaal al vast in een veel groter kosmisch plan. Met als doel voor ieder individu: ontwikkelen. Elkaar daarbij helpen staat aan de basis, ook al gebeurt dat veelal op onbewust niveau. Wij mensen kunnen een hoop leren van onze honden, vooral het ZIJN en het leven in het hier en nu, de dingen nemen zoals ze zijn. Ons ego is niet altijd onze juiste leidraad, aangezien het ego hele andere belangen hanteert dan onze ziel.” Tja. Als hij met ‘ieder individu’ en ‘elkaar’ bij de ontwikkeling helpen, álle zielen bedoeld, lijkt het te impliceren dat er, in ieder geval ook bij dieren, sprake zou zijn van een vrij wil.
Voorlopig heb ik voldoende inspiratie opgedaan om wat relaxter naar dieren- en plantenleed te kijken. Ik ga zeker nog op zoek naar diepgaandere denkbeelden over dit vrije wil thema bij (verondersteld!) niet denkende of onbewuste wezens. Wat zeggen bijvoorbeeld Rudolf Steiner en Jung daarover ?
En: ik ben oprecht benieuwd naar de menig én leestips van de lezers van deze column!
.jpg)
