George Schermer
De Geestgeboorte (slot)
Het studieseizoen liep ten einde. De professor werd onderscheiden vanwege zijn inzet om studenten het ‘tweede licht’ te laten zien. Hier een deel van zijn toespraak nadat hij de onderscheiding in ontvangst nam:
“Je geboorte was het eerste licht, het levenslicht dat je lichaam nodig heeft. Het werd jou door je ouders gegeven om bijvoorbeeld je weg te vinden naar deze universiteit.
Je studietijd, een mentale zwangerschap, was je voorbereiding op de bevalling in het tweede licht. De geestgeboorte is het licht voor je geest. De ontwaking. Het is wat je zelf hebt opgewekt met de hulp van medestudenten om je weg te vinden naar de waarheid.
Het derde licht is voor je ziel. Het is wat je zelf opwekt zonder hulp. Het is het slotakkoord voor de totale ontwaking en verlichting.”
Ik sprak de professor na het ceremoniële gedeelte in de foyer. Inmiddels met (h)eerlijke koffie uit eigen branderij.
‘Goh, gefeliciteerd, uw werk is eindelijk beloond. Waarover bent u achteraf gezien het meest tevreden?’
‘Oh ik denk met plezier terug aan alle colleges als Grote Vier uit Samenzweringsleer, de ingelaste spoedcursus Geen Mening uit de Naakte Geest. Maar ook Dagje Strand en niet te vergeten het Krankjorum Museum hebben veel ogen geopend.’
‘Wat was uw boodschap in al deze initiatieven?’
‘Overal de balans maken. Met daaraan een doel gekoppeld wat je samen wilt bereiken. Om ze dat te leren, reik ik hen louter middelen aan. Geen voorgeschreven inhoud, dat bepalen de studenten zelf. Na balans en doel, gaat het daarna in de kern om de inhoud, het ontwikkelen van kennis en wijsheid.’
‘Wat moet ik me bij een geestgeboorte voorstellen, wat gebeurt er dan?’
‘Studietijd is een periode van geestelijk ontwaken na een jeugd vol dromen en spelen. De ontwaking bestaat uit drie delen. Eerst leren ze hoe het spel gespeeld wordt, hoe je samenwerkt, samenleeft, vrede bewaart, waarheid herkent en luistert naar elkaar. Je legt studenten niet uit hoe je water verplaatst. Daarna hoe je stenen verplaatst en zo verder. Je legt de werking van een kruiwagen uit. De boodschap is niet wat er in de kruiwagen zit, maar dat ze met die kruiwagen inhoud kunnen veplaatsen. Zij bepalen de lading. Dus ik geef ze een soort handleiding om wakker te blijven, zodat ze later niet misleid worden door leugens.’
‘Doet me denken aan een gesprek met mijn buurman. We hadden het over de opvoeding van onze kinderen. Hij zei: “Ik denk dat onze huidige opvoeding twintig jaar achterloopt op de tijd die zij tegemoet gaan. Wij voeden onze kinderen op met de tijd waarin we nu leven. Maar wie weet hoe we leven over 15 jaar? Dus ik kan ze helemaal niks leren over de toekomst. Ik kan ze enkel de normen en waarden leren die ik nu heb. Dingen die ik weet en misschien schieten zelfs die te kort.”
‘Spijker op de kop. Hier leren studenten ook geen dingen van deze tijd, maar tijdloze munitie voor hun toekomst. In het tweede deel onderzoeken studenten talenten bij zichzelf en bij anderen. Hoe zien anderen jou? Wie ben je? Wat wil je later worden? Waar ligt je interesse? Waar is behoefte aan? Ze zijn op zoek naar een invulling van hun leven. Het laatste deel is er dan om daarin uiteindelijk te manifesteren door inhoudelijk te gaan.’
‘En dat volgens de Twee Hemisferen Methode vertelde u de vorige keer?’
‘Inderdaad. De Yin-student helpt de Yang-student bij het proces van de analyse “van wat is”. De Yang-student helpt de Yin-student bij de synthese van “wat zou kunnen”. De Yin-student ziet te kort, de Yang-student ziet te veel. Wanneer je deze twee verenigt, vult de Yang-student het tekort aan en de Yin-student haalt het teveel weg. Wat je overhoudt, is een kern van waarheid, de corpus genoemd.’
‘Uw universiteit staat hier in het centrum van de stad, maar u beschikt sinds kort ook over een ander deel, een oude fabriek in het buitengebied, klopt dat? Heeft u weer een nieuw project?’
‘Ja, de colleges worden hier gegeven en nee, geen oude fabriek, de studenten werken in een voormalige abdij. Het werd nagelaten door Ferdinand Mauritius Randier. Googlen heeft geen zin. Je vindt hem niet. Hij is één keer genoemd, in het boek Mysterie St. Wichelroede. Hij was een mysterieuze man, had contact met bepaalde wezens zo wordt beweerd. In zijn testament staat dat het gebouw een opleidingsinstituut moest worden waar studenten zonder studieschuld vrijelijk het leven kunnen ontdekken en ervaren. De nieuwe eigenaar die onbekend moet blijven, las over mijn SUN-project en nam contact op en zo mochten wij het gebouw in gebruik nemen. Er is daar genoeg ruimte voor allerlei ambachten.’
‘Ambachten? En studeren?’
‘Als ze geen college hebben, dan doen ze daar zinvol werk om zichzelf te voorzien in levensonderhoud. Van huishouding tot en met het brouwen van bier. Ook om het gebouw in goede staat te houden. In ruil daarvoor hebben studenten geen studieschuld. Tijdens het werk wordt er ook gestudeerd. Afwisselend leren en werken.’
‘En dit alles zonder inhoudelijk studiemateriaal?’
‘Eén van de studenten begon een online uitgeverij met de naam Obelisk. Voor de studenten hier staat in de hal een winkel van Obelisk waar studenten presentatie-exemplaren van boeken voor een gereduceerde prijs kunnen inzien. Ze delen vaak de inhoud onder elkaar.’
‘Aha. Daar kent u het boek Kosmisch Evenwicht van, dat als rode draad door onze interviews liep! En wat gaat u in de toekomst doen?’
‘Ze hebben me gevraagd voor deelname in een project over het schrijven van een sociocratische samenwerking. Daar ben ik wel even zoet mee.’
‘Nou dan nemen we voorlopig afscheid van elkaar. Ik blijf u wel volgen, want ik kan u heugelijk vertellen dat mijn studerende kinderen, de tweeling Castor en Pollux, zich kort geleden bij SUN hebben aangemeld. Door alle verhalen die ze hoorden, viel de keuze hen niet zwaar. Ze staan te springen om te beginnen.’
‘Dat is fantastisch nieuws en goed dat u dat zegt. Voor ik het vergeet, ik heb hier nog een briefje voor ze. Speciaal bewaard in het geval dat ze zich gingen aanmelden. Het gaat over de tijd dat ze nog geboren moesten worden.’
‘Huh?’
‘Hier lees maar, misschien hebben ze er wat aan.’
En zo eindigde onze ontmoetingen onder het feestgedruis van studenten die dit jaar hun geestgeboorte vierden. Burkulubu zette zijn lege koffiebeker neer, pakte zijn aktetas, gaf mij het briefje en daalde de trap af. Ikzelf ging even zitten nadat ik het briefje had gelezen:
Cas:”Geloof jij in een leven na de bevalling?”
Pol: ”Natuurlijk, er moet wel iets zijn. Misschien zijn we hier om ons voor te bereiden.”
Cas: ”Onzin, er is geen leven na de bevalling. Wat voor leven zou dat moeten zijn?”
Pol: ”Ik weet het niet maar misschien meer licht dan hier, misschien kunnen we dan lopen op onze benen en eten met onze mond, misschien hebben we zintuigen die we nu niet begrijpen.”
Cas: ”Absurd. Lopen? Eten met onze mond? Belachelijk, de navelstreng levert ons voeding en alles wat we nodig hebben. Leven na de bevalling is uitgesloten.”
Pol: ”Nou ik denk dat er wel iets is, en misschien anders dan hier. Misschien hebben we deze navelstreng helemaal niet meer nodig.”
Cas: ”Ja hoor! Bovendien als er leven is, waarom is er dan nooit iemand van daar teruggekomen? De bevalling is het einde van het leven en in het hiernamaals is er niets dan duisternis en stilte. Het brengt ons nergens.”
Pol: ”Ik weet het niet maar we zullen zeker moeder ontmoeten en zij zal voor ons zorgen.”
Cas: ”Moeder? Geloof je echt in een moeder? Als ze bestaat waar is ze dan?”
Pol: ”Overal om ons heen. We zijn van haar. Het is in haar dat wij leven. Zonder haar bestaat deze wereld niet.”
Cas: ”Nou ik zie haar niet, dus is het niet meer dan logisch dat zij niet bestaat.”
Pol: ”Soms, als je in stilte bent en je concentreert je en je luistert, kun je haar aanwezigheid waarnemen, en kun je haar stem horen.”
