Kuddegedrag

Door Jaska de Bree

Die drang tot kuddegedrag.
In het echt of via sociale media.
Waar komt dat toch vandaan?
Een prangende vraag voor een kluizenaar zoals ik.

In drommen op het strand, naar toeristische trekpleisters, concerten, demonstraties.De diverse locaties suggereren diverse motieven. Maar is dat wel zo?Waarom gaan we naar het strand?Om verkoeling? Om te zwemmen? Om te zonnen?Waarom gaan we naar toeristische trekpleisters?Om ons historisch besef op te poetsen?Waarom gaan we naar concerten?Om ons te laven aan een bepaalde muzieksoort ?Waarom gaan we naar demonstraties?Om onze verontwaardiging over iets uit te spreken?

Dat kan ook allemaal elders. Of in andere seizoenen. Of op andere manieren.Zonder drommen mensen.Iets wat ikzelf in hoge mate prefereer.

Het met velen samen iets beleven of doen lijkt dan de gemene deler.Rijst de vraag: waarom willen we dat?

In de oertijd valt kuddegedrag te verklaren omdat het meer zekerheid bood tot overleven. Zowel voor mens als dier. De groten beschermden de kleinen. Die waren immers de garantie voor het voortbestaan van de groep. De ouden offerden zich desnoods op.Het individu beter beschermd door het aantal. De vijand kon zelden iedereen pakken.Dat motief voor kuddegedrag geldt nog steeds voor in het wild levende dieren.Maar geldt dat ook nog voor ons?

Lijflijke bescherming gaat nog op voor bepaalde categorieën.Voor het opgroeiende kind vervingen we de stam door het gezin.Voor de fysiek of psychisch zwakkeren vervingen we de stam door betaalde specialisten.Waarom dan toch die drang om regelmatig in grote getale bij elkaar te kruipen?Omdat samen iets beleven of doen de eenzaamheid verdrijft?Omdat samen zijn ons een machtig gevoel geeft?Omdat samen zijn onze verbondenheid bevestigt?

Of verbergen we ons in de kudde omdat we bang zijn om ons te onderscheiden?
Om ons hoofd boven het maaiveld uit te steken?
Dat laatste motief suggereert dat er iemand klaar staat met een zeis.
Je derhalve je hoofd beter onder het maaiveld kunt laten. Dat was vroeger in de landbouw ook zeker aan te raden.

Sinds de industriële revolutie zijn zeisen vervangen door maaimachines.
Die maaien alles weg zonder onderscheid.
Ook al hingen we de zeis aan de wilgen, het is nog altijd een scherp snijdend werktuig. De zeis van afkeurende woorden. Door onze baas, vrienden, familie, politieke tegen- of medestander. Via de krant, radio of televisie.

Sinds het world wide web , de maaimachine van onze tijd, is de kans om je hoofd te verliezen gigantisch toegenomen. In het geval van bijvoorbeeld de # me too beweging mijns inziens een goede zaak.
Maar deze maaimachine verleidt ook tot ronduit destructief kuddegedrag.
Uw hoofd, mijn hoofd lopen steeds meer gevaar om eraf gehakt te worden. Om wie we zijn.

Laten we ernaar streven een één grote kudde te worden vol met eigen- wijze individuen.
Die zonder ( voor)oordelen iedereen liefdevol insluit.