Een tijd lang heb ik geworsteld over het wel of niet uitgeven van dit boek. De andere uitgegeven boeken gingen over de ervaringen die ik had of kreeg in de subtielere werkelijkheid. Ervaringen waar ik vaak inrolde, die ik dan opschreef, dingen die ik dan uitzocht en waarvan ik uiteindelijk vond – na lang wikken en wegen – dat de inhoud een bijdrage zou kunnen leveren aan meer begrip, kennis en liefde.
De mogelijkheid om in die subtielere werkelijkheden te kunnen navigeren, heb ik ontwikkeld door opleidingen en door mijn werk als healer, reader, kinesioloog en als regressietherapeut - naast een talent dat ik al had. De ervaring van de subtielere realiteit is anders dan onze ervaring van de materiële werkelijkheid. Tijd en afstand functioneren daar anders of zijn irrelevant. De ervaring is holografisch. Alles kan - min of meer of naar vermogen - tegelijk beleefd worden.
Gevoel, dus frequentie, is het weefsel waarbinnen genavigeerd wordt. De informatie wordt geactiveerd dóór dat gevoel of door dat wat ervaren wordt. Daar wordt dan met het dagelijks bewustzijn lineair doorheen gewandeld en omgezet in beelden en woorden en eventueel ook in feiten of conclusies. Het is echter een vloeiend geheel, omdat elke ingenomen positie in het scheppingsveld andere gevolgtrekkingen kan geven.
Of het ‘de waarheid’ is wat ik zie en meemaak, heb ik hopelijk in die boeken zelf gecountertackeld. Het gaat immers om iets wat onder de verschijnselen vandaan moet komen, iets wat bewust moet worden in ons mensen: het opleven van de ware zin van het leven en de kennis om daar zo goed mogelijk mee om te gaan.
Dan kwam de covid-periode en het leven verschoof op de grondvesten. Wat verborgen was, werd zichtbaar. Hier bedoel ik de agenda van die kracht die ik in het boek ‘Merlijn, Deur naar de nieuwe tijd’ de ‘Tegenkracht’ heb genoemd. Alhoewel ik van deze mogelijkheid al jaren geleden bewust was, schokte de mate, de volgzaamheid van velen, de werking van de ‘macht en controle’ me zeer.
Ik bedacht in de loop van de tijd dat ik dit alles wel eens met Salomo zou willen bespreken. Wat was zijn visie en hoe gaat dit voor ons mensen uitwerken? Dientengevolge heb ik dit boek dus zelf geïnitieerd en dat geeft een andere manier van werken dan die ik net beschreef.
Ik kwam mijzelf zeer tegen en dat gebeurde op verschillende niveaus. Bijvoorbeeld, als ik angstig was, werd het gesprek een spiegel van erge zaken die zouden kunnen gebeuren. Op andere momenten was de communicatie echter heel duidelijk in mijn gevoel en die informatie beoordeelde ik als zuiver en voedend.
Zo nu en dan nam ik in onze gesprekken informatie uit andere bronnen mee en was ik meer mentaal aanwezig. Op dit soort momenten twijfelde ik meer over de neutraliteit en ‘waarheid’ van wat ik opschreef.
Zoals ik net al schreef, is de werkelijkheid flexibel. De basis van ‘het materiële en het fysieke’ is energie (als geactiveerde informatie). De realiteit ís daardoor vervormbaar en manipuleerbaar. Zeker zijn onze gedachten en gevoelens manipuleerbaar – een instrument waar veelvuldig gebruik van gemaakt wordt door de krachten die ik ‘de Tegenkracht’ noem. Salomo noemt die krachten deel van het anti-levensveld.
Mijn volgende confrontatie was - ook door de interviews die ik in de eerste helft van 2023 heb mogen geven - dat ik mijzelf opeens zag als een soort ‘medium’, ‘helderziende’ of ‘channel’. Terminologieën waarvan ik mijzelf altijd heb gedistantieerd. Ik realiseerde me opeens dat een ander mij misschien als zodanig zou kunnen duiden. Dat dientengevolge mijn woorden klakkeloos overgenomen zouden kunnen worden. Dat confronteerde me met mijzelf – wie ben ik en wat doe ik hierin?
Daar heb ik nog geen eenduidig antwoord op gevormd. Ik heb me echter wel gerealiseerd dat op deze manier naar buiten treden dit wellicht oproept. Daarom ook dit woord vooraf. Ik zie mijzelf eerder als een therapeut met een talent dat bepaalde velden en schakeringen van energie, bewustzijn en informatie kan observeren – persoonlijke velden, etherische velden, gevoelsvelden, soms zelfs kosmische velden of kwantumvelden. Om daar bepaalde inzichten als ondersteuning uit te halen die opbouwend of voedend zouden kunnen zijn voor de mens, het dier of een gebied of plek, of voor die velden zelf.
Van nog een confrontatie werd ik me bewust. Iets dat eigenlijk nog dieper inwerkt. Wat duidelijk is geworden in mijn eigen proces, is dat binnen iedereen (en binnen elke schepping) ‘eigen’ waarheid als inzicht te vinden is. Binnen de mens kan deze waarheid zich verbinden met het hart. Zo opent zich de Deur naar een ruimere realiteit en bewustzijn.
Hoe verbind ik deze kennis met het feit dat ik nu een boek ga uitgeven waarin ik een bron buiten mij vraag naar kennis voor onze aarde? Daarnaast, waarom vermoei ik andere mensen ook nog hiermee? Terwijl de mensen zelf naar binnen zouden moeten gaan om zelf hun eigen prachtige parels te zoeken? Ze hebben mijn pareltjes heus niet nodig. Ik laat het antwoord op deze vraag ook openliggen … te zien valt dat het boek toch is uitgegeven. Ook (of wél) met de gedachte dat ‘binnen en buiten’ elkaar kunnen oproepen en aanvullen.
Nog een confrontatie hier bovenop waren mijn observaties over ons veld van leven en realiteit. Die zeggen eigenlijk dat het leven waarschijnlijk nog weer heel anders in elkaar zit dan wij kunnen ervaren, concluderen of opschrijven. Alle meningen, conclusies en ervaringen (dus informatie) van anderen verstoren eigenlijk de eigen vormkrachten die in het eigen hart aanwezig zijn. Want daar moet de schepping van de komende tijdloop vandaan komen.
Het is dus voor mij heel dubbel om dit boek toch uit te geven. Mijn hoop is dus wel dat het een bijdrage levert om dát pad op te gaan en zelf te gaan ervaren. Niet om mijn gesprek met Salomo klakkeloos voor waar aan te nemen.
Nog een andere confrontatie werd mij duidelijk. Ik zal deze trachten uit te leggen. Toen vele, vele duizenden jaren geleden ‘de verstoring’* binnen de oorspronkelijke schepping zich een plek verwierf, kostte het tijd en ruimte voor het één om zich met het ander te verbinden. Was er een zuivere bedoeling of idee, dan kostte het een bepaalde tijd voordat de verstoring het bereikte (en bezoedelde).
Nu, in deze tijd, zijn deze twee ultieme duale polen bijna gelijktijdig aanwezig binnen onze realiteit. Je kunt het je voorstellen als de achtervolger die lang heeft moeten rennen om gelijk op te kunnen gaan met degene die hij achtervolgt. Eerder was er dus een bepaalde tijd- en ruimte-afstand die de één naar de ander moest overbruggen.
Nu echter, in deze ‘eindtijd’, is het zuivere en haar verstoring bijna gelijktijdig aanwezig - zelfs/ook binnen ons voelen, denken en handelen. De reden is wat de mensen ‘de versnelling van de tijd’ noemen. Doordat de vrije ruimte (voor dingen, mensen, ontwikkelingen, ideeën, enz.) binnen onze duale realiteit kleiner wordt, is de tijd(s)-actieradius van het ene naar het andere bijna simultaan.
Is er een nieuw idee of een zuivere intentie? In de wereld (naar buiten) gebracht, wordt het binnen de kortste keren gebruikt voor een andere agenda, of bezoedeld met andere meningen. Dit geldt net zo voor degenen die de controle en de macht willen behouden. Nog maar net wordt iets (als een virus of een manipulatie) naar buiten gebracht of er zijn al mensen die het doorzien of die ermee op de loop gaan.
Nog beter beschouwd lijkt het alsof ‘de duale ommekeer’ al plaats hééft gevonden. Instanties en sommige mensen zeggen het ene en doen het andere. Het binnenste is zichtbaar en het uiterlijk wordt naar binnen getrokken. Alles lijkt omgekeerd. Er is niet meer één waarheid. Alles lijkt tegelijk aanwezig.
Wat als wáár gezien wordt, is sowieso afhankelijk van de positie die iemand ingenomen heeft. Nu, in deze ‘eindtijd’ echter, wordt dat gelijk in de chaos van de krachten van veranderingen omgedraaid, binnenstebuiten gehaald en vaak verstoord. Het geheel en ook de waarheidsnuance valt in dit tijdbestek niet meer goed te duiden.
Alles wat van buiten naar je toe komt, kan verstoord zijn. Het enige rustpunt hierin is het aanwezig zijn in je hart - dankbaarheid, geluk, natuurlijke schoonheid zijn de ankerpunten binnen het bestaan van nu. Dus gevormd en gebracht in dát licht, in die kracht, is de kans zeer veel groter dat de verstoring het niet of minder zal bezoedelen.
Het uitgangspunt daarbij is dus: hoe open is het hart en hoe zuiver zijn de intenties? – van degene die informatie brengt en van degene die het ontvangt. Met de vraag daarbij: wie kent zichzelf zo goed dat die verstoring er bij tijd en wijle niet insijpelt?
Wat voor dit gedachtenproces ook nog belangrijk is te realiseren, is dat er in ons huidige ervaringsveld niet alleen de twee basis duale polen aanwezig zijn, maar dat in de multidimensionionale gefragmenteerde en spiegelende werkelijkheid er even zoveel multi-gefractioneerde spiegelende mogelijkheden zijn. Die dus in deze tijd allemaal min of meer tegelijk plaatsvinden.
Deze werking is bijna onmogelijk om met ons menselijke brein te kunnen bevatten. Salomo merkt op: ‘Laat het naast elkaar bestaan’. De ene waarheid heeft op dit moment in tijd blijkbaar niet meer gewicht dan de andere. De uiteindelijke beweging gaat nu over los te komen van deze fragmentatie en meer een eenheidsveld te vormen (vanuit het hart) waarin de verbondenheid intact blijft. Salomo vertelt daar verderop meer over.
Dit geheel geldt voor de grote bewegingen op aarde, maar ook voor de woorden en de daden van ons individueel. Daar valt het natuurlijk wat minder op. Velen van ons hebben echter ervaren hoe moeilijk het de laatste jaren is om een andere mening te ventileren dan die als ‘normaal’ wordt geacht.
Binnen niet al te lange tijd zal de (kwantum)tijd tussen het Ene en het Andere nog kleiner worden. Alle tegenstellingen zullen dan tegelijk in één Nu-moment aanwezig zijn. Daarom is deze tijd uniek in onze aardse geschiedenis. Dan is er een kernfusie der zaken. Het kwantumpunt van transformatie.
Gaat onze realiteit dan de bloem der verlichting vormen? De bloem zal eerst alle voorwaarden (als energie) ter beschikking moeten hebben wil die dít kunststuk kunnen vormgeven. De vlinder uit de cocon? De rups móet zijn hoofd verliezen en vloeibaar worden voordat hij in een vlinder kan veranderen. Vloeibaar worden dus, als een kwantumbrij van mogelijkheden.
Wat een opdracht voor ons mensen! Niet meer polariseren, alles verenigen en dan transformeren tot iets nieuws. Wie kan dat? Wie lukt dat?
Wat heeft dit met mijn gesprek met Salomo te maken? Dat ik bij deze wijs naar het hart van jou, als lezer: het enige ware navigatiepunt is het eigen hart. Daar worden alle tegenstellingen één. Daar kan alles tegelijk bestaan. Daar wordt het vloeibaar potentie-materiaal.
Het gaat namelijk niet om mij, of om de woorden en inzichten of de eventuele waarheden (in dit boek). Het gaat om en over elk individueel mens. Het gaat over het toenemen van het Leven (is energie) binnen jou als persoon, als mens.
In jouw hart liggen de vormkrachten voor de tijd en de ruimte voor de komende tijdsloop. Dát brengt verlossing uit het wiel van bepalingen waarbinnen we ons nu nog bevinden.
Ieders weg daar(door)heen is weer anders. Alle wegen zijn even belangrijk. Het gaat om de liefde die eronder tevoorschijn moet komen. De dans van het leven die vreugdevol wordt. De hoop tot leven die als creatie verschijnt.
Inhoudsopgave
Een woord vooraf
Wat er aan vooraf ging...
1. Over dit tijdvlak
2. De gouden werkelijkheid
3. Salomo’s taak van nu
4. Zonnevlammen en aardpool verschuiving
5. Quattro-mobiliteit
6. Constructie van onze realiteit
7. Techniek en Bewustzijn
8. Injecties: oorzaken en effecten
9. Angst
10. Kwetsbaarheid
11. Vrede
12. Demon: het kwaad: buitenaardse reptielen
13. Over redden en gered worden
14. Frequenties 1
15. Frequenties 2
16. Liefde, dankbaarheid, prijzen van geluk
17. De offers bij de Tempel
18. De werking van Bloed
19. De magie van Salomo
20. Platte of ronde Aarde
21. Tartaria
22. Over Salomo en manipulaties van geschiedenis
23. Het Christus bewustzijn
24. Naar de toekomst
25. De grote Moeder
26. Open vraag
27. Inzichten januari 2025
Activeer het gouden bewustzijnsveld
De Verwachtingsdriehoek
Het Vertrouwen
De Hartekus
Informatie
Over de auteur
