Annemarie C. van der Grift

Mijn naam is Annamaria Celesta van der Grift. Roepnaam Annemarie. Geboren in 1976 te Zwolle waar ik tot op heden samen met mijn man en onze 3 kinderen (dochter '06, zoon '07 en zoon '11) woon.

Van jongs af aan heb ik het gevoel dat er meer is tussen hemel en aarde. Desondanks heb ik een nuchtere kijk op het leven en sta ik met beide voeten stevig op de grond. Als klein meisje was ik gevoelig en pikte ik veel op uit mijn omgeving aan subtiele waarnemingen. Waarnemingen die mijn ouders niet hadden, zo ervaarde ik al gauw.

Als kind was ik regelmatig ziek en/of had last van kwaaltjes. Atopisch eczeem, chronische bronchitis en middenooronstekingen waren mij niet vreemd. Ik was gevoelig voor sferen en stemmingen en voelde het zodanig alsof het van mezelf was. In de loop der jaren leek dit alles minder te worden. Ik werd minder vaak ziek en mijn gevoeligheid leek op de achtergrond te raken. Ik was een rustig meisje dat voor de buitenwereld verlegen leek. Althans, die stempel kreeg ik opgedrukt door mijn omgeving. Ik heb het jarenlang als waarheid aangenomen totdat ik erachter kwam dat ik hooggevoelig ben. Ik was (en ben) niet zozeer verlegen, maar op bepaalde momenten meer op de achtergrond aanwezig. In het verleden gebeurde dit onbewust uit zelfbescherming, zo weet ik nu. Vooral in de pubertijd sloot ik mezelf af voor prikkels van buitenaf; elke vorm van emotie, sfeer of iets wat mij emotioneel kon raken. Zo heb ik jarenlang (vanaf mijn 13de tot aan mijn 19de) niet gehuild en leek ik compleet ongevoelig voor alles en iedereen. Achteraf was dit mijn overlevingsstrategie. Tijdens het sporten (ik deed aan karate) maar ook tijdens de opleiding verpleegkunde, die ik toen volgde, kreeg ik regelmatig te horen waarom ik zo weinig emoties liet zien en/of waarom ik nooit huilde. Ik had toen het antwoord niet maar weet inmiddels wel beter.

Tijdens een karateles, gaf mijn leraar een trap tegen mijn zonnevlecht (3de chakra). Ik had nog nooit van een chakra gehoord maar ik wist wel dat mijn opgekropte emoties daar lagen opgeslagen en dat ze door deze trap loskwamen. Voor twee uur lang kon ik alleen maar huilen en de jaren daarna keerde mijn gevoeligheid terug. Dit was overigens vooral te merken tijdens mijn werk als verpleegkundige. Zo voelde ik regelmatig aan wanneer iemand ging overlijden, wanneer iemand een hartaanval kreeg of iets anders dat stond te gebeuren. Mijn collega's hadden het over een 'niet-pluis'-gevoel en ik heb lang gedacht dat ik hetzelfde ervoer dan dat zij dat deden. Na jaren, kwam ik erachter dat mijn gevoel sterker was dan die van mijn collega's. Achteraf weet ik dat ik tijdens mijn werk als verpleegkundige werd geholpen door mijn oma. Zij overleed toen ik 7 jaar oud was en werd mijn gids waarbij ik haar aanwezigheid vooral tijdens mijn werk voelde. Om mezelf daaraan te herinneren, droeg ik een gouden ketting met een hangertje. Deze had ik van haar gekregen. Op het hangertje staat een engeltje; mijn oma! De informatie die ik tijdens mijn werk kreeg, kwam op verschillende manieren tot mij weet ik achteraf. De ene keer voelde ik oma achter mij staan terwijl ze mij dingen influisterde, terwijl een andere keer de informatie 'van boven' leek te komen. Ik had er nooit een verklaring voor en dacht er niet over na maar het bleek altijd te kloppen! Inmiddels weet ik dat ik naast het contact met mijn oma, soms in directe verbinding stond met de Akasha Kronieken*. Iets waar ik totaal geen weet van had. Het was voor mij gewoon zoals het was.

Zo heb ik vele energetische ervaringen opgedaan waarbij het te ver voert om ze hier te beschrijven. Ik zou er een boek over kunnen schrijven. Iets waar ik inmiddels aan begonnen ben. Uiteindelijk werd het voor mij onmogelijk om mijn beroep uit te oefenen. Na 20 jaar als verpleegkundige gewerkt te hebben, nam ik adhoc ontslag uit het ziekenhuis. Ik heb daarna een jaar thuis gezeten. In dat jaar heb ik mezelf ingeschreven bij Kamer van Koophandel, het boek 'Een hemelse boodschap' geschreven en vooral uitgezocht wat ik wel en niet wilde doen. Door 'ongelukkige' omstandigheden raakte ik in een pittig proces van bewustwording. Om financiële redenen ben ik na een jaar als verpleegkundige aan het werk gegaan. In de thuiszorg waar ik tot op heden werk. Per 1 januari 2019 is mijn BIG registratie doorgehaald. Dat is een bewuste keuze. Daarmee ben ik een niet-praktiserend verpleegkundige werkzaam als verzorgende IG. Alles met de intentie om, zodra de tijd rijp is, uit de reguliere zorg te stappen als zelfstandige in de alternatieve geneeskunde aan de slag te gaan.

Over hooggevoeligheid heb ik in het verleden gelezen en ik wist ook wel dat ik een gevoelsmens was. Het kwartje viel pas een paar jaar na de geboorte van onze oudste zoon. Hij bleek (ook) hooggevoelig te zijn en in hem herkende in veel van mezelf. Ook veel niet maar doordat ik me er in ging verdiepen, (her)ontdekte ik mezelf in dit plaatje. Zo kwam ik eracher dat ik vooral heldervoelend en helderwetend ben, al heb ik ook helderziende, helderhorende en helderruikende ervaringen. Na jaren van (zelf)onderzoek weet ik dat ik net als mijn zoon een nieuwetijdskind ben, zij het in volwassen versie. In 2011 werd onze jongste zoon geboren. Niet lang daarna ontdekte ik dat hij een alleengeboren tweeling is. Daarbij vielen er ook bij mij vele stukjes op z'n plek; want ook ik bleek een alleengeboren tweeling te zijn. Mijn persoonlijke puzzle werd hiermee steeds completer. Ook complexer daar er steeds iets anders/onverwachts op mijn pad kwam.

In een vrij korte periode was er veel gebeurd. Ik had 3 kinderen gekregen waarvan de 2 jongens huilbaby's waren. Verder een goede vriendin onverwachts overleden (2011), het onverwachts overlijden van mijn moeder (2013) en de nodige spirituele ervaringen tijdens mijn werk als verpleegkundige. Dit alles heeft ertoe bijgedragen dat ik steeds gevoeliger werd. Zeker nadat er in 2012 door een medium werd 'bevestigd' dat zowel mijn zoon als ikzelf hooggevoelig zijn. Ook manlief bleek hooggevoelig te zijn. Er ging een wereld voor mij open. Ik ben daarop veel gaan lezen. Over hooggevoeligheid, nieuwetijdskinderen, de Nieuwe Tijd maar ook aanverwante zaken die zich op dat moment aandiende. Het voelde voor mij als een 'thuiskomen' maar ook als een noodzaak om er mee bezig te zijn. Voor onze zoon, voor mijzelf, voor ons hele gezin. Echter kon ik gevoelsmatig hierin pas verder nadat mijn moeder in 2013 overleed. Iets wat ik achteraf heb aangevoeld en geweten. Haar overlijden was voor mij de daadwerkelijke start van mijn spirituele ontwikkeling.

Inmiddels heb ik verschillende cursussen en opleidingen gevolgd en ben ik (ervarings)deskundige op het gebied van hooggevoeligheid in de Nieuwe Tijd. Daarnaast blijf ik volop in ontwikkeling door het volgen van cursussen en opleidingen. Sinds augustus 2019 weet ik dat ik in de kern een multi-dimensional healer ben. Dat dingen in het leven niet voor niets gebeuren blijkt steeds weer.