Het Mongoolse Paard vertelt op WantToKnow over Hesther Selbeck

Alles valt staat en met moed. Nadat ik mijn carrière in de Jeugdbescherming vaarwel zeg, omdat bureaucratie en controle mij de oren uitkomen, ontwikkel ik mijzelf tot systeemtherapeut. Ik ben getuige van geweld in gezinnen en hokjes denken. De snelheid die ervan mij gevraagd wordt kan ik niet bijbenen. Verbijsterd ben ik over de macht van zorgverzekeraars, die mijn functie niet langer vergoeden. Herken je dat? Dat het ‘gewoon’ niet zuiver voelt? Wanneer mijn directeur mij vraagt of ze mij moet ontslaan of een zwangere collega, is de keuze snel gemaakt. Het ‘Visioen van de Mongoolse paarden’ lonkt…

Het leven in de stad blijft me verbazen. Hoe kan ik mijzelf voelen, vraag ik mijzelf voortdurend af. Hoe moet ik leven? En vooral; wat wil ik nu eigenlijk? Therapie geven in een betonnen gebouw past me niet (meer). Maar wat dan wel? Ik reis af naar Mongolië. Eindelijk heb ik dan eens een goed gesprek, met een gelijkgestemde; mijn psychotherapeut kon niet tot mij doordringen; een Mongools paard wel. Samen met de dieren trek ik de steppes over. Uitgestrekt en rijk voel ik me; daar is de Vrijheid. Het zijn de Mongoolse paarden die me vervolgens inspireren en creatiekracht aanreiken, om verandering te brengen; dat ging als volgt:

Het Mongoolse Paard over Hesther
Wie is deze vrouw die ik op mijn rug draag? Wat wil ze van me en hoe kan het dat ze zo ver weg is van haar familie? Ze verkrampt van angst als ze op mijn rug klimt. Ze is zwaar en dan weer licht. Wil versnellen en hard rijden. Tast mijn grenzen af. Wil versmelten en contact maken met mijn kracht. Ik heb haar geroepen, haar benaderd in haar keuken in Delft. Ik ben haar totemdier, haar helper en haar gids. Haar verlorenheid raakte me. We zijn verbonden als een energetische telefoonlijn.

Lees het hele artikel via deze link op de website van WantToKnow!