Thea Terlouw Collectie

Wat mij toen overkwam staat mij zo helder voor de geest dat ik het alleen maar kan vertellen als of het nú gebeurt. Voor mijn geestesoog verschijnt een lange gestalte. Een mannelijk wezen met een heel krachtige liefdevolle uitstraling. Ik voel dat hij mij de kans geeft hem op mijn gemak op te nemen. Hij is groot, met brede schouders. Zijn gestalte is slank maar stevig gebouwd. Zijn gezicht heeft een zachte, vriendelijke uitdrukking, zijn uitstraling is warm en liefdevol. Zijn kaaklijn is hoekig aan de zijkant. Zijn haar is lang en donker, en hangt los op zijn rug. Het kostuum dat hij draagt geeft mij een schok van herkenning. Nachtblauw van een materiaal met een zachte glans, een broek en een strak jasje waarin sierribbels zitten, over de mouwen, langs de pols en in de lengterichting over de borst. Ik zie rechts bij zijn taille een vierkant vlak dat er metallic watergroen uitziet. Zijn handen zijn sierlijk van vorm met drie vingers en een duim. Ik kijk altijd graag naar handen, deze zijn heel mooi. Rond zijn hals en schouders ligt een platte ronde kraag die naar zijn lichaam is gevormd. Het is een ringvormige kraag, de ringen zijn halfrond als stof die je hebt doorgestikt. Het doet me denken aan de kragen in het oude Egypte, herinneringen aan eerdere incarnaties op die plaats. In het midden op zijn borst bevindt zich een gouden teken. Op een plaats waar hij zou zijn wanneer je iets aan een ketting draagt. Het leek een onderdeel van de kraag, het was erin verwerkt als één geheel. Dan ineens begint het op zijn plaats te vallen. Dit is een officieel kledingstuk, met name de ronde platte kraag met het teken. Het lijkt een zonneteken maar is veel ingewikkelder dan dat. Het is het zien van dit teken dat herkenning in mij oproept, als een fractal2 die in mij wordt gelegd, mijn hele wezen reageert.

Er stroomt een grote blijdschap in me, dan hervat hij zijn gesprek. Ik ontvang zijn woorden telepathisch. Zijn helder blauwe ogen kijken me vriendelijk aan. Ogen als stralende kristallen.

‘Ik ben Altea van Altaïr,’ zo begint hij. Dan beginnen de tranen te stromen. Er vindt in mij een herkenning plaats, zo diepgaand als ik nooit eerder in mijn leven heb ervaren. Terwijl ik mijn tranen afdroog, zie ik hem ook met open ogen staan. ‘Ik ben niet gek,’ flitst er door me heen. Altea glimlacht. Dan begint hij te vertellen over onze ver­binding. Over mijn afkomst, mijn sterrenthuis. Over de vele afsplitsin­gen van dat zielswezen door de vele gebieden heen. Langzaam beschrijft hij de reis van mijn Hoger Zielswezen, de verschillende Zelven die elk een ander gebied van de schepping in gingen. Zielsdelen die langs verschillende plaatsen, splitsingen en nieuwe gebieden in wilden stromen. Hij laat mij in een beeld (fractal) zien hoe een hele stroom zielenvonken dezelfde weg ging en hoe we via de Pleiaden op de Aarde terechtkwamen. Terwijl ik deze fractal, dit totaalinzicht, tot me neem vallen nog meer inzichten, kleine flarden van herinnering op z’n plaats.

Ik kom terecht in een totaalervaring. Het is overweldigend, de energie waarin dit moment van inzicht en herkenning tot stand kon komen, was prachtig. Warm en liefdevol. Deze ontmoeting bleef maandenlang doorzingen als een concert van grote schoonheid waarvan je de klanken telkens en telkens weer hoort. Zo’n liefde te mogen voelen kun je niet meer vergeten. Altea had ook humor, dat was heerlijk om te ontdekken. Hij spoorde mij aan méér in mijn kracht te gaan staan. Hij liet mij beelden zien van mensen die hadden geprobeerd mij uit mijn kracht te halen, kleinerend en negatief, en de relatie ervan naar eerdere in­carnaties. Diepgaande ervaringen van belevingen in de dualiteit. Incarnaties die ik kende, ook met de mensen die daarin leefden en die nu opnieuw mijn pad kruisten. Altea vertelde over nieuwe bege­leiders die ik erbij zou krijgen, oude bekenden uit de lichtrijken. Er zouden nieuwe mensen op mijn pad komen en alles zou op een natuurlijke manier komen en stromen. Er ontstond een nieuw gevoel van hoop en verwachting in mij, een behoefte om verder te gaan in het gewone leven van alledag.

Dan strekt hij zijn arm naar me uit, zachtjes raakt hij mijn hoofd aan. Ik voel een warme stroom, een vernieuwende energie door mij heen gaan. Ontroerd sta ik daar en ben mij ten diepste bewust van dit bijzondere moment.

Hij vertelt mij dat ik naar een krachtplaats in de bergen zal gaan. ‘Het komt allemaal naar je toe,’ zegt hij vriendelijk. ‘Er ligt daar een gezamenlijke taak, wij helpen je. Op zielsniveau heb je hiervoor gekozen. De juiste mensen zullen daar op de juiste tijd en plaats zijn. Alleen zij zullen dit in het dagbewustzijn niet weten, zij zijn hierin niet te bereiken zoals jij dat voor ons bent. Deze mensen volgen de innerlijke impuls op die dag naar die plaats te willen gaan en zullen doen wat zij in de lichtsferen verkozen te doen. Hetzelfde is het geval op deze dag, ieder van deze mensen speelde een rol in een energetisch proces dat op zielsniveau in de sferen is besloten. Ogenschijnlijk hebben de meesten uit dit groepje weinig met elkaar te maken, maar het tegendeel is waar. Het zijn draden uit het weefsel die elkaar passeren. Het is oud en heeft betrekking op de tempeltijdperken en verregaand negatief misbruik van één van hen. Op zielsniveau is het een bewuste keuze om hier op deze plek bijeen te zijn met deze mensen. Ik vraag je nu naar een bepaalde plaats te lopen. Later ook op deze plaats met de mensen die daar wandelen. Jullie zullen een transformatie tot stand brengen. Meerderen van hen zijn aangeraakt, zij zijn alleen niet in staat mij te zien of te horen. Zij zullen hun gevoel volgen en op het juiste moment op de juiste plaats zijn. Vertrouw.’

Ik weet hoe deze dingen werken en heb daar lang geleden op leren vertrouwen.

Altea vertelt mij over een toekomstige taak, voornemens in mijn levensblauwdruk. Verbaasd luister ik naar zijn verhaal. Hij verwoordt mijn droom die ik als kind diep in mij koesterde. Ook later in mijn volwassen leven bleef die droom in mij. Er stroomde een onbeschrijfelijke blijheid in mij. Als kind vertelde ik mijn vader zo vaak dat ik wilde vertellen over de mensen ‘daarbuiten’, en dan wees ik naar de sterren. ‘Je zult mensen ontmoeten met een zelfde zielstaak. Het zal zijn alsof je elkaar al heel lang kent, wat ook zo is. Het zijn delen van dezelfde straal, en allen dragen dezelfde diepgaande wens in zich. Op het juiste moment in de tijd te vertellen over de volken in de kosmos. Jullie zijn bruggenbouwers!’

Het was alsof ik midden in een berg met puzzelstukken had gestaan die nu op dit moment op hun plaats mochten gaan vallen. Er ontstond een heelheid in mij, zo logisch en normaal alsof dat er altijd al geweest was. De sluier van vergeten ligt over onze aardse levens, daarachter ligt zoveel méér. Ik nam en neem daar regelmatig flarden van mee. Deze schrijf ik meestal op in mijn dagboek. Ik weet als de flarden zich aaneen rijgen tot meer, dan is Leviahnarah er die mij erover vertelt. Inzichten stromen dan in me en de rust keert weer. Een nieuw stukje inzicht. Nu stond ik daar op die bijzondere plaats, in het hologram, waar de sluier dun was en waar de puzzelstukken even tot één geheel werden. Ik stond daar in één heel groot weten. Ik wist dat lichaam en geest deze ervaring moesten integreren. Ik kon er ook met niemand over spreken, ik kreeg het gewoonweg niet over mijn lippen.

Terwijl ik Altea aankeek, kreeg ik een overweldigend ‘vader’-gevoel in mij. Heel vreemd maar toch vertrouwd. Ik liet het maar gewoon gebeuren. Hij keek me stralend aan en groette mij met zijn rechterhand op de hartstreek, waarbij hij een lichte buiging maakte. Dit herkende ik, en deed hetzelfde. Hij verdween met de woorden ‘tot later’. Ik bleef nog een tijdje zitten en liet het hele gebeuren op mij inwerken. Nog voelde ik de warmte en liefde van deze stralende man. Nu moest mijn lichaam en geest deze ervaring nog integreren. De bol waarin ik mij bevond, lost op.

De Cyclus van Leven en Dood

Veel mensen ontdekken met een schok dat zij, eeuwen lang, in een groepsgeest hebben geleefd en zich hebben laten meeslepen in de groepsverwachting.

Mensen zullen bewuster gaan kiezen, een duidelijk ‘ja’ of ‘nee’ laten horen, en helder maken waar ze voor willen gaan staan. En dat is niet langer per se dat wat een groep van hen verwacht. Dat geldt ook voor diegenen die altijd neutraal bleven, leven na leven. Die meedeinden op de golven die anderen in beweging hadden gezet. Ging de grote stroom naar rechts dan gingen ze naar rechts, ging de grote stroom naar links dan gingen ze naar links. Zonder een eigen mening of een duidelijk gevoel van eigen keuze. Dat zal nu heel duidelijk veranderen. Vanuit de engelenwerelden wordt veel hulp gegeven binnen deze grote processen. Want velen zullen door schuldgevoelens overmand worden als zij terugkijken op vele levens van een bepaalde handelwijze, of het vermijden van handelen. Van laten gebeuren en toekijken.

Zonder die intense hulp van boven zou de Aarde overspoeld worden door golven van schuldgevoel en dat zou wel eens heel aanstekelijk kunnen werken.

In de nacht wordt hard gewerkt aan transformatie van die schuldgevoelens die loskomen ten gevolge van een bewustwording van wat zich in al die reeksen van levens heeft afgespeeld. Vooral groepsgewijs heeft dit al veel tot oplossing en tot licht gebracht.

De lagere sferen konden zo in de laatste decennia van de twintigste eeuw leegstromen. In die allerlaagste sferen verbleven zielen die zó zwaar karma hadden gemaakt dat zij in een zelf gecreëerde duisternis verbleven. De Raden van Karma, met alle assistentie uit de lichtwerelden, hielpen mee om deze processen te begeleiden. Er zijn mensen op Aarde geïncarneerd uit hogere lichtgebieden om deze zielen bij te staan op hun weg terug naar hun licht. Dat zijn daden van liefde, want het is zeer zeker niet eenvoudig om zielen bij te staan die met een afstemming van de laagste sferen incarneren.

Dat kan op elke willekeurige plaats op Aarde zijn, maar het is niet gepast om hier gebieden te noemen waar deze zielen in hoge concentraties verbleven. De allerlaagste sfeer is door deze daden van liefde intussen opgelost en gelukkig hebben al die lichtwezens die zich hiervoor hebben ingezet, duidelijke resultaten gezien van hun inspanningen.

De ‘sfeer van haat’ is echter nog steeds een geliefde schuilplaats voor velen, en ook daar wordt elke denkbare hulp voor ingezet. Een golf van zielen die zelf lang hebben vastgezeten in die sfeer, zet zich nu met elke vezel van hun wezen in om die mensen te bereiken. Het zijn ervaringsdeskundigen die heel goed weten hoe moeilijk het is om je los te maken van haatgevoelens. Zij zijn bij uitstek geschikt om oude vastzittende overtuigingen te helpen transformeren.

Hetzelfde geldt voor die golven van mensen op Aarde die al heel lang gevangen zijn in een of andere verslaving. Dat kan letterlijk in elke denkbare vorm zijn. Drank, seks, drugs, medicijnen, dwangmatig gedrag, macht, geld, noem maar op. Met verslaving bedoelen we: absoluut niet ‘zonder’ kunnen, totale afhankelijkheid en met een herhaling van dat patroon in verschillende incarnaties achtereen.

Wij bedoelen hier niet het genieten van een glaasje wijn bij de maaltijd of met vrienden, of het gebruiken van genotmiddelen zonder daar mentaal en fysiek van afhankelijk te zijn. Eigenlijk zijn veel mensen al bezig met veranderen zonder zich dat zo bewust te zijn, omdat die veranderingen niet spectaculair zijn, maar onderdeel van het kleine leven van alledag, en zich gewoon afspelen in de familie- en vriendenkring of binnen de beroepssfeer.

Ook hierin zien we hoe talloze mensen, vanuit de sferen zowel als op Aarde, bezig zijn om elkaar hulp te bieden. Ook hier verzetten ervaringsdeskundigen, bijgestaan door de engelenwerelden en de lichtwezens, heel veel werk.

Sommige mensen zitten te wachten op een echte ‘taak’ binnen die grote kentering, maar we zijn er met z’n allen al mee bezig. Er zijn al zoveel onzichtbare processen in beweging. Hoedje af voor al die stille werkers die op de plek van hun bestaan en op hun pad, naar eer en geweten keuzes maken met hun hart. Hoofd en hart zijn samen tot mooie dingen in staat.

Wij gaan even terug naar de zeven lagere astrale sferen, waarvan de onderste geheel is opgelost en die daar direct boven nu bezig is tot oplossing te komen. Nu we toch spreken over lagere astrale sferen, plaatsen waar licht en liefde ontbreken en die ingekapseld zijn in weer andere donkere lagen, wil ik iets kwijt over de aandrang van sommige mensen in deze tijd om via occulte spelletjes contact te maken met gene zijde. Daar komen niet altijd entiteiten van licht op af.

Het is eigenlijk niet zo vreemd dat de mens door verschillende godsdiensten werd aangemaand om de doden met rust te laten. Door onwetendheid, door onvoldoende kennis en inzicht in de verschillende sferen, lag altijd het gevaar op de loer om entiteiten uit de lagere astrale sferen naar zich toe te trekken. Al naar gelang de afstemming en intentie van de contactzoeker, kon dat leiden tot dramatische ontwikkelingen.

Met welke intentie doen mensen die dingen? Sommige mensen hebben bijvoorbeeld door ‘glaasje draaien’ of spelen met een Ouija-bord, onbewust entiteiten naar zich toe getrokken vanuit de lagere sferen, soms met desastreuze gevolgen. Van auralifters tot volkomen bezetenheid door een entiteit die zich dankbaar in het levensveld van zijn gastheer nestelde. Kinderen van deze spelers zijn daarvan vaak de dupe geweest.

Achter die oeroude waarschuwingen zit een diepe grond van waarheid. Die stammen uit een tijd dat er nog hogere kennis was van de sferen. Wij, in de geestelijke wereld, zijn altijd dankbaar geweest voor de waarschuwingen van zeer bekende mensen zoals Jomanda, die in haar radioprogramma keer op keer haar luisteraars attent maakte op de gevaren van ‘glaasje draaien’ of spelen met het Ouija-bord, van het onbewust spelen met krachten die je niet kent.

Die boodschap is kennelijk overgekomen, want het aantal mensen met dit soort bezigheden, die bij bepaalde groepen tot een ware verslaving werd, neemt af.

Elke volgende sfeer of tussensfeer bevat een hogere frequentie van licht. De ziel die opstijgt in het licht, in zijn licht, kan steeds meer verdragen. In deze tijd komt er collectief ook veel goedheid los, goedheid die te lang is ingeklemd geweest. Die positieve energie kan zich nu snel vermeerderen. Licht kan zich zeer snel vermenigvuldigen en tot golven van licht worden.

Dat leidt ook tot een enorme toename van polariteit. Toenemende afstand tussen de mens die zich angstvallig vastklampt aan oude dogma’s, en de mens die kiest voor loslaten en uitzuiveren. Het vergt vertrouwen om je hart te volgen in een wereld waar het soms regelrecht tegenovergesteld aanvoelt.

Maak notitie van de impulsen die bij je opkomen, heel kort en geconcentreerd, precies zoals ze zich aandienen. Dat kunnen gevoelens en gedachten zijn, dromen en visioenen, de vorm waarin ze je bereiken is niet van belang. Het helpt je later om deze telegrammen van licht te duiden. Ze kunnen waardevolle wegwijzers zijn op je weg.

Vertrouwen is daar een heel belangrijk aspect van. Vertrouwen op intuïtie is voor veel mensen als het dansen op een koord. Naarmate je meer en meer durft te luisteren naar je gevoel, ontwikkel je vertrouwen en ga je de heelheid zien die achter dit proces schuilt. Dan durf je steeds meer te vertrouwen op je eigen wijsheid. Het maakt de weg die je te gaan hebt makkelijker.

Vragen om hulp aan de geestelijke wereld is één van de aspecten die van belang zijn. Vraag en je zult ontvangen. Zet elke dag een lieve engel op je schouder, en weet dat je de weg niet alleen hoeft te gaan.

In de hele wereld worden thans kinderen geboren die vertrouwd zijn met de verschillende dimensies. Er is nu toekomst voor zulke kinderen, omdat een aantal pioniers in stilte de Aarde daarop hebben voorbereid. In een wereld die daar nog niet aan toe was, ploegden zij de akkers voor de vernieuwingen van deze tijd. Daardoor kunnen de zaden die nu al enige tijd gezaaid worden, ontkiemen.

Maar velen zijn pioniers die in het hier en nu zitten te wachten op het duidelijk worden van hun taak op Aarde. In hun meditaties en gebeden wordt ons de vraag gesteld: ‘Wanneer wordt mijn taak duidelijk binnen het grote plan der verandering van de Aarde?’ Velen piekeren zich suf wanneer dat grote teken nu eindelijk eens komt.

Het antwoord is simpel: zij doen meestal reeds waarvoor zij gekomen zijn. En dat is: je eigen ‘licht’ zijn op de plaatsen waar het leven je brengt, de dingen aanpakken die je aangereikt worden. ‘Zijn’. Dat begint in deze periode steeds duidelijker te worden voor deze pioniers. En het is wat ze in hun meditaties en gebeden zelf ontdekken. Iedereen draagt een steentje bij en dat dit niet altijd spectaculair is en aan de buitenzijde zichtbaar hoeft te zijn, wordt de meesten nu duidelijk.

Er zijn ook veel stille meesters op Aarde, die dit proces samen al een tijd hebben gedragen. Als eenvoudige, onopvallende mensen, waar ook ter wereld. Nu is de Aarde rijp voor verandering, en stap voor stap zal ze door haar geboorteproces heengaan.

De kinderen die incarneren vanuit hogere lichtgebieden doen dat uit liefde voor moeder Aarde en de mensheid, een onbaatzuchtige daad die op Aarde (bijna) niet begrepen kan worden. Deze kinderen van de nieuwe tijd lopen het gevaar dat ze door goedbedoelende lieden op een voetstuk worden geplaatst. En dat is het laatste wat ze zelf ambiëren. Hun zielewijsheid is groot.

Het is ook waar dat het gemiddelde schoolsysteem op Aarde voor deze kinderen niet meer werkt. Maar dat is voor de bewuste mens ook een teken dat menselijke systemen op losse schroeven komen te staan. Ze functioneren niet meer en zijn logge, weinig effectieve instituten geworden. Dat geldt in het algemeen voor het onderwijs, maar ook voor andere sectoren van de maatschappij.