Titeldetails

Alle informatie over dit boek:

Achterflaptekst

Levensimprint – Deel 1 bestaat uit twee bundels met de verzamelde spirituele gedichten van Maud Gizmoo.

Bundel 1: Hoe meer ik dicht, hoe meer ik open (73 gedichten)

Bundel 2: Alles wat ik voel, is wat ik bedoel (41 gedichten)

Elke ziel op aarde is uniek en krachtig op zijn eigen manier. Ieder mens wordt geboren met specifieke levenskracht. Deze kan alleen uitgeleefd worden als men in zijn gevoel staat. Als iemand echt zichzelf is, zonder conditionering. Het leven is een reis van genieten, liefhebben, ervaringen, uitdagingen en lessen. Deze bewegende reis verloopt voor ieder persoon anders, mede door wat erop het pad komt. Maar ook door hoe men hier mee om gaat en welke invloed omgeving hierop heeft. We komen allemaal hier om onze ziel te laten groeien. Dit kan door diepe liefde en vreugde, maar ook door diepe pijn en lijden. In alle ervaringen zit een meerwaarde. Elke ervaring geeft de ziel de kans om te groeien. Door grote uitdagingen kan er een noodzaak ontstaan eerst te moeten helen voor een persoon voor honderd procent in zijn eigen levenskracht kan staan. Helen, in het gevoel komen, zichzelf zijn en het eigen levensritme volgen. Dit zorgt ervoor dat iemand het leven kan leiden waarvoor hij hier is. Als er vanuit hart en ziel geleefd wordt, komt men pas echt in contact met zichzelf. En dan zal de levensimprint, waarmee een mens geboren wordt, pas echt manifesteren. Dan zal het persoonlijke doel waarvoor iemand is gekomen, tot uiting komen.

‍

Toon meer

Leesfragment

Zoveel woorden maar ze verstaan me niet

Ik laat me horen, maar waarom hoort niemand mij?
Ik heb genoeg in te brengen en laat mijn woorden vrij
Toch komen ze aan de andere kant niet aan
Het is net of men mij niet kan verstaan
Ik probeer alles voor de ander
Toch komt het niet aan, wat ik ook verander
Waarom word ik toch niet gehoord?
Zo gaat het leven al een tijdje voort
Mensen zien en horen me niet
Gedachten stromen weg door het woordenvergiet
Steeds minder gehoord dus steeds meer te vertellen
Gedachten blijven komen en woorden versnellen
Het aantal woorden en snelheid van spreken nemen toe
Maar geluisterd worden is er niet bij, wat ik ook doe
Ik heb zoveel te vertellen en kan het bij niemand kwijt
Geen begrip waarom ik hier zo onder lijd
Alsof ik niet te horen ben of überhaupt besta
Soms wordt er geluisterd zodat ik snel weer ga
Maar dan ben ik nog niet met mijn verhaal klaar
Ik word langzaam bij beetje totaal onzichtbaar
Mijn hoofd zit vol woorden en moeten eruit
Gevoelens die niet te benoemen zijn, kruipen onder mijn huid
Over die niet te begrijpen gevoelens moet ik praten
Ik belast anderen hiermee en wil dat laten
Op welke manier moet ik die gevoelens loslaten?
Welke woorden ik er ook aan geef, het wil niet baten
Die gevoelens worden alleen maar sterker hoe meer ik praat
Ik kan niet zeggen dat zo’n uiting mij goed af gaat
Steeds minder begrijpen mensen wat ik zeg
Ik zelf ook, vandaar dat ik het bij ze neer leg
Maar zo word ik steeds minder gehoord
Want wat erachter ligt, is niet te vertalen in woord
Mijn achterliggende boodschap komt niet meer over bij de ontvangende partij
Zij zijn zich van geen kwaad bewust, de oorzaak ligt bij mij
Ik wil zo graag gehoord worden en gezien
Maar mezelf horen doe ik niet, al schreeuw ik voor tien
Voor ik weet wat ik wil uiten, moet ik eerst luisteren
Ik blijf maar overschreeuwen, terwijl mijn binnenste moet fluisteren
Hoe zullen mensen mij ooit horen als ik dat zelf niet doe?
Nooit liet ik mijn diepe gevoelens toe
Ik moet leren luisteren naar de diepere lagen
Daar vind ik alle antwoorden op mijn dringende vragen
Ik moet naar mezelf leren luisteren en stoppen met praten
Dan zal ik mijn woordenstroom voortaan ook gaan laten
De kern van gehoord worden, moet ik door voelen bij mezelf zoeken
Dan kan ik de noodzaak dat anderen mij horen voor altijd opdoeken